Предыдущая публикация
*Укыгыз, бик фәһемле шигырь...
*
Алтын туйлар үткәрергә
Санаулы көннәр калгач,
Бабай ялгыз торып кала
Әбине җиргә салгач.
Ялгыз яшәү жиңел түгел,
Тормышның да яме юк,
Җыйган мал да кызыктырмый,
Ризыкның да тәме юк.
Шулай кайгырып йөргәндә,
Белми кая баш тыгып,
Өе күмергә әйләнә
Мич артыннан ут чыгып.
Бу авыр хәлдән соң аны
Малае китә алып,
Янгыннан калган букчасын
Машинасына салып.
Күпмедер вакыт үткәчтен
Малае килен белән,
Соң кайта башлыйлар өйгә
Эштән соң калып гелән.
Бабай күптән сизә инде
Өйдә артык икәнен,
Балалары түзә алмый
Аның чыгып киткәнен.
Бер көн малае уятып,
Әзерлән, әйдә, дигән,
Бабай күптән әзер инде
Торып киемен кигән.
Картлар йортында да кеше
Яши әле дип уйлап,
Үзен-үзе юаткан ул,
Уфтанып һава сулап.
Тәрәзәдән карап барган
Юлда таныш җирләрен,
Күрсәтмәскә тырышкан ул
Яшь тыгылган күзләрен.
Озакламый үтәчәкләр
Иске йорты турыннан,
Шунда туып, шунда үсеп
Дөнья көткән урыннан.
Шулчак машина туктый да,
Ишеген ача улы,
Күзләренә яшь тыгыла,
Шатлыгыннан бу юлы!
Янган йорты урынына
Өр-яңа йорт салынган,
Йорт эченә савыт-саба
Җиһазлар да алынган.
Килене белән малае
Эштән соң, көн дә барып,
Әтисенә йорт салганнар
Төн уртасына калып.
Әти - әни исән чакта
Кадерләрен белергә,
Алар гүргә киткәч кала,
Тик сәдака бирергә.
Следующая публикация
Нет комментариев