Предыдущая публикация
Беренче умырзая. Повесть (17)
Кеше ышанмаслык хәл иде – ат туктап калган урында тәгәрмәч эзенә аркылы ике чәчәк, ике зәңгәр тәтәй ята икән! Алар, әйтерсең җанлы иделәр, Фаягөлнең янып торган зәңгәр күзләрен хәтергә төшерделәр. Димәк, ат та шуны тойган булып чыга... Атның яңагыннан сыйпап алды ул, маңгаендагы ак кашкага ябышкан тигәнәктән аралады. Каян кушсаң – шуннан йөрергә күнгән атның ике зәңгәр тәтәй каршында тукталып калуына аның әле һаман ышанасы килми иде. https://tulpar.info/articles/ch-chm-s-r/2024-05-12/rinat-m-h-mm-diev-berenche-umyrzaya-povest-17-3762227
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 5
. Дэвэмен кэтеп калам