Бу сафар қаттиқ аразлади. Рашкнинг ҳам чегараси бўлади ахир. Дилсора ўзини оқлайвериб чарчади. Ҳаммасидан турмуш ўртоғининг арази қийнаб юборди. Ўзидан ўзи бир ҳафтадан бери гаплашмай юрибди. Айланиб кўрди, ўргилиб кўрди, садо йўқ! Айби нимадалигини билмайди. Охири Дилсора ҳам чарчади. Гапирмаса, гапирмасин! Охири эри ёрилди, шубҳа-гумонлардан иборат васваса. Холасиникига борди-ю, балога қолди. Кеч келганмиш. Ўзини оқлашдан бошланган жанжал Дилсоранинг тугунини йиғиштириши билан якунланди. Боласини етаклади-ю,."Ман уйимга кетдим", деб кетворди!
Азизбек бир кўнгли тўхтатиб қолай деди-ю, ғурури қўймади...
Орадан бир кун, ўтди, икки кун ўтди, қизчасини соғинди. Хотини бечора ўзини оқлаб қасам ичишгача борганини эслаб, шубҳалари асоссиз эканлигига ишона борди. Учинчи кун кўчанинг овқатини егиси келмай, кийимларини ювгиси келмай, бутунининг ярмини соғина бошлади. Қўнғироқ қилди. Ўчирилган. Асабийлашганидан қайта-қайта телефон қилаверди, ўчиқ. Кўнглига ғулғула тушди. Отланиб, қайнотасиникига йўл олди. Дарвозани очиб улгурмай, остонада қайнонаси кўринди.
— Азизбек, яхшимисиз, болам, Дилсора яхшими? Уч кундан бери хабар йўқ. Тинч ўтирибсизларми?
Келинг-келинг, болам, уйга киринг!
У нима деб жавоб берди ўзи билмайди. Бир нималар деб ғудранди, тезгина хайрлашиб, машинасига ўтириб жўнаб қолди. Йўл-йўлакай хотини қаерда бўлиши мумкинлигини ўйлаб, ўйига етолмади.
Уйига қайтиб келди. Энди қаерга боради? Қайнонаси алдадимикан-а?
Кеч тушиб борар, қуёшнинг сўнгги нурлари бугунги кунни ҳам ер юзидан супуриб олиб кетаётган эди.
Бирдан эслаб қолди. Онамга айтишим керак! Қўнғироқ қилмоқчи бўлди-ю, фикридан қайтди. Онасининг қон босими бор. Бориб ётиғи билан тушунтиради...
У қадрдон ҳовлисининг очиқ дарвозасини тақиллатаркан, гапни нимадан бошлашини тахмин қилди.
Дарвоза ичкаридан шарақ-шуруқ қилдию, эшик очиб Дилсора кўринди!
— Ия, бу ерда нима қиляпсан? оғзидан чиққан сўз шу бўлди
— Айтувдимку сизга уйимга кетаман, деб деди хотини жиддий оҳангда, кейин қўшиб қўйди.
— Ойижонга сизни командировкага кетдилар деганман, тағин мени сотиб қўйманг! Ўзи бизни олиб кетасизми?
— Албатта-да, хотинжон, оқ отда келдим сизни олиб кетгани...
Болалиги ўтган уйнинг зинасидан кўтарилар экан, тўлин ой нурлари, нафақат, ҳовли сатҳига, балки қалбининг ич-ичига ёйилиб кираётганини ҳис қилиб борарди...
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев