Ota o'g'lining oldiga yaqin kelib,qo'lini yelkasigaqo'yib: - O'g'lim, kim kuchli,manmi yoki san? O'g'il:- Man deb javob berdi. Ota salranjigudek bo'ldi va yana so'radi: - O'g'lim kim kuchli,sanmiyoki man?O'g'il yana: - Man deb javobberdi. Ota qattiqranjib, orqasiga qarab ketdi. Uchqadam uzoqlashgach umid ila yana birbor so'radi: - O'g'limkim kuchli, sanmi yoki manmi?O'g'il: - Siz kuchliotajon! dedi. Taajublangan otao'g'lidan so'radi: - Ikki marotaba so'radim, mankuchli deding, uchinchimarotaba so'raganimda siz kuchlideding, nimamanga raxming keldimi? O'g'iljavob berdi: - Otajon, ikki marta so'raganingizda sizyonimda edingiz, menhech narsadan qo'rqmasdimchunki yonimda sizdeksuyanadigan tog'im
Ko'ngil quwi ketsaydi ko'p olam derkan.
Hofiz qani jo'r bo'lsaydi nolam derkan
Ota Ona o'lginicha bolam derkan. Ayting do'stlar farzand qachon Otam derkan Onam derkan.
Bir qishloda soddagina shoir yigit yashardi. U yigit, ota onamga ozroq foydam tegsin ro'zgorga qiynalmasin deb shaharga ishlab pul topishga borardi. Shunday kunlarni birida bir chiroyli shaharlik qiz bilan tanishib qolibdi va unga sheriyatga qiziqishini o'zi ham sherlar yozib turishi aytdi. Shahalik qizga sherlari yoqib qolib ular do'st bo'lishibdi. Oradan oylar o'tib sekin asta do'stlik muhabbatga aylanibdi. Ular kam ko'rishardi lekin telelefonda uzoq suhbatlashardi kechalari bilan shirin shirin hayollar surishardi. Yigit qizga bir so'zni ko'p takrorlar edi:" to'y kuni seni oppoq kelin libosida ko'rsam chiroyli ko'zlaringa qarab ko'nglimdagini sher qilib senga aytaman" chunki shoir yigit se