МАМАТАЙ SITI

Авыр уйдан арып туктап калдым, Тау үренә менеп бастым да: Яуланмаган үрләр – баш очымда, Яуланганы – аяк астымда. Егыла-егыла, яра ала-ала, Үрләр яулап гомер ителде... Үзем исләмәстән кемнәрнедер Яралап та киттем шикелле... Түбәләрнең төрлеләре булды, Көмеш дигәннәрем кар булды, Алтын дигәннәрем чүп-чар булды, Шатлык дигәннәрем зар булды... Егыла-егыла, яра ала-ала, Үрләр яулап гомер ителде... Аяк аста таулар тезелеп калган, Мәгънәсез бер түмгәк шикелле... Җиңү микән, җиңелүләремме, Аяк астындагы бу үрләр?!. Бәхет микән, бәхетсезлек микән Үрләр яулап үткән гомерләр?!. Марат Кәбиров

Кайчандыр, бар иде, безнең дә
Дөньяны шау итеп йөргәннәр.
Бик яшьли авылдан кузгалып,
Дөньяны хыялга төргәннәр.
Әтиләр озатып йөрмәгән,
Әниләр кайданы белмәгән.
Бер атна, икене торамы,
Баладан хәбәрләр килмәгән.
Кесәдә биш тәңкә - бар байлык,
Юлына, ашарга, яшәргә.
Чыгарып җибәргән аналар,
Үзе дә күрмәгән шәһәргә.
Кулына янчыгын тоттырган,
Тутырган, сыйдыра алганын.
Әле дә онытмыйм,әнинең
Кул болгап,озатып калганын.
Без дә бит кадерле булганбыз,
Башкача булмаган берничек...
Арбасы калмаган, чанасы
Исән-сау йөргәнбез, без ничек?
Барыбыз бер төрле - киемнәр
Ападан, абыйдан калганы.
Чиратлап киелгән рәешкә-
Бик сирәк яңадан алганы.
Яшәеш - бер тулай торакта,
Өйрәнгән дөньяны көтәргә.
Шул

БЕЗ, УРАМДА ҮСКӘН БУЫННАРДАН..
Без, урмда үскән буыннардан,
Кышларында карлар әвләп,
Җәйләрендә, ялан -аяк чапкан,
Урам тузанында тәгәрәп.
Без, урамда үскән буыннардан,
Биш тиенгә, кино караган,
Түгел татлы кәнфит, суырганнар,
Боз соңгесен, язда ялаган.
Без, урамда үскән буыннардан,
Компютерга түгел кадалып,
Тәбигатнең кочагына чумган,
Әйтерсең лә шунда яралып.
Без ,урамда үсән буыннардан,
Учак ягып кырда кунганнар,
Кышларында тау итәген табып,
Тәгәрәшеп, чаңгы шуганнар.
Без, урмада үскән буыннардан,
Ә, эшне тик алга куйганнар
Акча эшләп колхоз кырларында,
-Кием алыр өчен җыйганнар.
Без, урамда үскән буыннардан,
Тормыш яшьтән эткән әвәләп,
Балачактан зур тормышка чыккан,
Урам тузанында