KULGU OLAMI

Қайнонамга қиз бўлолмадим. Ёз фасли бўлишига қарамай, негадир ҳавонинг авзойи айниган. Бирдан шамол туриб, дарахт шохларини у ёқдан бу ёққа важоҳат билан силкита бошлади. Шу пайт “қарс” этган овоздан чўчиб тушдим. Нақ юрагим ёрилай деди. Ўзи шундоқ ҳам ваҳима чулғаган қалбимни қандайдир нотаниш қўрқув эгаллаб олди. Ингроқ овозда нафас олишингизга тикилиб ўтириб, узоқ ўйга чўмдим. Бўлиб ўтган бу воқеалар ҳақида ҳали ҳеч кимга гапириб бермаганман. Тўғрироғи, қилаётган ишимнинг хато эканини энди англаб етяпман. Сизнинг олдингиздаги гуноҳларимни қандай ювар эканман, деган савол ич-этимни кемираяпти. Бунинг иложи бормикин ўзи, ҳайронман. Эндигина келин бўлиб тушган дамларим ҳанузгача ёдим