عَنِ ابنِ عُمَرَ (رض) قَالَ: جَاءَ رَجُلُُ اِلَی النَّبِیّ (صل) فَقَالَ: یَا رَسُولَ اللهِ کَم نَعفُو عَنِ الخَادِمِ فَصَمَتَ فَاَعَادَ الکَلاَمَ فَصَمَتَ فَلَمّا کَانَ فِی الثَّالِثَتِ قَالَ: فِی کُلِّ یَومِِ سَبعِینَ مَرَّتَ. رَوَی اَبُو دَاوُدَ وَالتِّرمِذِیُّ. Аз Ибни Умар (р) ривоят аст, ки мегуяд: "Шахсе назди Расулуллоҳ (с) омада гуфт: "Эй Расули Аллоҳ! Ходимро чӣ қадар авф мекунем? Он Ҳазрат (с) чизе нагуфт. Ӯ суханашро дубора такрор намуд. Он ҳазрат (с) чизе нагуфт. Вақте бори саввум такрор намуд, гуфтанд: "Ҳар рӯз ҳафтод бор". (Ривояти Абудовуд ва Термизӣ). [Ҳадис ва Ҳаёт, ҷузъи 34, ҳадиси 4359]. Шарҳ: Дар инҷо бисёр авф кардан дар назар аст, на адади маълум. Одами мусалмон нисб
582916752478

Mizbon Media

Показать ещё