Расулуллоҳ ﷺ дедилар: «Мусулмонга етадиган қийинчилик, беморлик, ташвиш, хафалик, азият, ғам ва ҳатто унга кирадиган тиканни ҳам Аллоҳ унинг хатоларига каффорат қилади» Имом Бухорий ривояти (Абу Ҳурайра (р.а).дан) Расулуллоҳ ﷺ дедилар: «Сизларга Аллоҳ бандаларининг даражасини нима туфайли баландга кўтаришини айтайми?” дедилар. Саҳобалар: “Айтинг, ё Расулуллоҳ”, дейишди. У зот ﷺ “Сенга жаҳл қилганга мулойим бўлсанг, зулм қилганни авф қилсанг, сени маҳрум қилганга инъом қилсанг, сендан алоқани узган билан алоқани боғласанг» Имом Термизий ривояти (Убода ибн Собит (р.а).дан) Бир киши Набий ﷺ нинг ҳузурларига келиб: «Эй Аллоҳнинг Расули, ходимни қанча афв қиламиз?» деди. Ул зот индамадилар
---- ЗАНГЛАГАН ҚАЛБЛАР ШИФОСИ ---- ▪ Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳу ривоят қилади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Темирга сув тегса занглайди. Худди шунга ўхшаб қалбларни ҳам занг босади”, дедилар. Шунда: “Ё Расулуллоҳ, унинг жилоси нима?” деб сўралди. У зот: “Ўлимни кўп эслаш, Қуръон ўқиш”, дея марҳамат қилдилар”. Қалб худди темир каби занглайди. Темирга сув тегса, сиртини занг босади. Гуноҳлар йиғилиб-йиғилиб қалбни занглатади, дилни қорайтиради, кўнгилни ғаш қилади. Қалб қорайиши оқибатида инсон шуури ўтмаслашади, меҳр-оқибат туйғуси киши билмас тарзда кўтарилиб боради. Доно халқимиз “Тўқ бўлсанг, мозорга бор, оч бўлсанг, бозорга бор”, д
----- ЖАҲАННАМ ВА ЖАҲАННАМ АЗОБИ ----- —Бир кун Жаброил алайҳиссалом аввалроқ ташриф буюриб, замон ва макондан ташқарида Пайғамбаримиз(с.а.в.)га дуч келди. Пайғамбаримиз(с.а.в.) оёққа турдилар ва: —Эй Жаброил! — дедилар: — Менга нима бўлаётир, сени рангинг ўзгарган ҳолда кўрмокдаман! Жаброил жавоб берди: — Аллоҳ жаҳаннам қўриқчиларига (пуфлагичларига) буйруқ бермаганида келмасдим. Расул (с.а.в.) деди: — Эй Жаброил, менга жаҳаннам нималигини тушунтир! Жаброил тушунтирди: - Аллоҳ олов ёқилишини буюрди. Минг йил ёқилиб жаҳаннам бўлди. Яъни шундайки, олов оппоқ ҳолга келди. Сўнгра яна буюрди, яна минг йил ёқилди, олов қип-қизил бўлди. Сўнгра тағин буюрди, минг йил яна ёқидди, қоп-қо
Саҳобалар ҳаётидан. . ҲАЗРАТИ УМАРНИНГ ЙИҒЛАТГАН ИШЛАР ___ ЎЛИМНИНГ СУРАТИ Умар розияллоҳу анҳу Каъб розияллоҳу анҳуга: "Менга ўлим нима эканини айтиб беринг", деди. Каъб уни шундай таърифлади: “Эй мўминлар амири, у одам боласи қорнидаги тикони кўп дарахтга ўхшайди. Унинг томириям, бўғимиям бўлмайди. Фақат қўллари бақувват бир одам бу дарахтни ундан тортиб, суғуриб олади” деди. Буни эшитган Умар йиғлаб юборди. “ОХИРАТ – БИЗЛАРГА!” Анас ибн Моликдан ривоят қилинади: “Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига кирсам, хурмо пўстлоғидан тўқилган сўрида ёнбошлаб ўтирган эканлар. Бошлари остида жилди теридан қилинган, ичига хурмонинг қипиқлари тўлдирилган ёстиқ бор экан. У зот ётган
Показать ещё