📌Tᴱɴᵀᴀᴷᴄʜᴬᗰ➫

ҚАЛБЛАРНИ ПОКЛОВЧИ ЗИКР -------   Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилади: “Кимда-ким кўп истиғфор айтса, Аллоҳ ўша (банда) учун ҳар қандай ғам-ташвишдан қутулиш, тангликдан чиқиш йўлини (пайдо) қилади, уни ўзи ўйламаган томондан ризқлантиради” Астағфируллоҳнинг яна кандай фазилатларини биласиз?, изохларда ёзиб қолдиронг

Умар ибн Ал-Ҳаттоб даврларида у кишининг ҳузурларига уч киши мискин бир йигит билан кириб шундай дейишди: - Эй, мўминлар амири, мана бу йигитдан биз учун қасос олишингизни сўраймиз, сабаби бу инсон бизни отамизни ўлдирди. Умар ибн ал-Хаттоб: - Нима учун оталарини ўлдирдинг? Йигит: - Мен туя ва эчкиларни ўтлатиб юрувчи чўпонман. Туяларимдан бири оталарининг еридаги дарахтни егани учун оталари туямни тош билан уриб, ўлдириб қўйди. Кейин мен ҳам худди шу тошни олиб оталарини ургандим, ўлиб қолди. Умар ибн ал-Ҳаттоб деди: - Демак, сен жазога маҳкумсан. Йигит: - Менга уч кун муҳлат беринг. Отам вафот этганлар. Менга ва кичик укамга бир хазинани мерос этиб қолдирганлар. Агар мени қатл этсангиз, м

​​​​ ОХИРАТ. -- Бир киши қарз олишга мажбур бўлиб қолди. Бир савдогар унга қарз беришини, аммо бирор нарсани гаров учун унинг номига ўтказиб беришини шарт қилиб қўйди. Қарздорнинг бир деҳқончилик қиладиган ери бор эди. Ўша ерини савдогарнинг номига ўтказиб берди ва қарзни қайтариш вақтини муаййан қилишди. Ернинг нархи берилган қарздан анча юқори эди.    Қарздор бир қанча вақтдан сўнг ишлари ўнгидан келиб пул топди ва қарзини олиб келди. Аммо савдогар "сенинг мендан қарзинг йўқ, ер меники ", деб туриб олди.   Қарздорнинг қўлидан ҳеч нарса келмади. Бориб-бориб қарздор инфаркт бўлди. Ўлими аниқ бўлгач ўғлини чақириб унинг қўлига бир варақни бериб деди:   "Агар вафот этсам тобутимни ўша савд

Иёс ибн Салама қиссаси --- Табарий Иёс ибн Саламадану отасидан ривоят қилади:     “Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу бозордан ўтди. Унинг дарраси бор эди. У мени бир туртиб:       “Йўлдан четда тур”, деди. Кийимимнинг бир четига тегди. Келиси йили менга учраб:       “Эй Салама, ҳажга бормоқчимисан?” деди.       “Ҳа”, дедим.       У қўлимдан тутиб, мени уйига олиб борди. Олтин юз дирҳам берди ва:       “Ҳажинга ишлат. Билиб қўй, бу ўша туртганим учун”, деди.       “Эй мўминларнинг амири, менинг эсимдан чиқибди”, дедим.       “Менинг эсимдан чиқмаган”, деди у”.      Ўйлаб кўрайлик-а, бир одамни дарра билан ноўрин салгина туртиб қўйгани учун Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу ўша ишни бир йил дав

Сен шундай гўзалсан, шу қадар нафис, Сен шундай ғуссали, шу қадар ўйчан, Сен шундай дарддирсан ― йўқотмоқ хавфи ― Қалбимни ўртару тарк этмас бир дам. Сўзлайсан ― ўзингга сўзлаган мисол, Қаршимда турасан ғамларга банди. Ишқингда бир кун-ку тириклик маҳол, Аммо ҳар лаҳзада ўлмоқлик камми? Сен шундай гўзалсан, шу қадар ғамгин ― Кўзимда ёшдирсан, юрагимда ― зор... Сен шундай дарддирсан ― йўқотиш мумкин, Сен шундай дарддирсан ― топмоқлик душвор. Усмон Азим