Արտյոմ ջան,խոսքի,պատվի ու հարգանքի մարդ,լավ ընկեր ,մեծ սրտով ՄԱՐԴ ,ծննդյանդ օրը շնորհավոր ,թող Աստծո օրհնությունը միշտ քեզ վրա լինի,միշտ լինես առողջ,երջանիկ ,հաջողակ,հարուստ ,ամենա-ամենա լավն ու բարին քեզ ,ուրախ ծնունդ
Արցախի պարագայում անհրաժեշտ քաղաքական արդյունքի հասնելու բանալին արդյունավետ ժողովրդագրական ռազմավարությունն է (վերաբնակեցում, պահպանում և ծնելիություն)։ Վերաբնակեցումը` Ձախողում, Պահպանումը` Ձախողում, Ծնելիությունը` Ձախողում: Տնտեսական զարգացումը` Ձախողում, Հայաստանի և Արցախի վերամիավորումը՝ Ձախողում։
Հայկական հավերժության անիվը հայերի համար հնագույն և սուրբ խորհրդանիշ է, որն արտահայտում է հավերժություն և հավիտենական կյանք: Այն բաղկացած է շրջանից, որը զարդարված է արեգակի կամ աստղի նմանվող ութ միահյուսված ճյուղերով։ Հավերժության անիվը օգտագործվում է հայ արվեստում և ճարտարապետության մեջ և փորագրված է ժայռերի, քարերի, եկեղեցիների և խաչերի վրա։ Հավերժության անիվը Հայաստանի հնագույն խորհրդանիշներից է, որը սկիզբ է առնում նախաքրիստոնեական դարաշրջանից:
***
Դրսում ձմեռ է,
Առաջին օրն է,
Ձյունը մոլորվել,
Ինչ,որ տեղ կորել է։
Բայց իմ հոգը ձմեռը
Արդեն փոթորկում է։
Ձյուն է,փոթորիկ է,
Ձյունոտ մառախուղ է։
Հոգուս ձյունակար
Սառույցը կաթում է,
Ուղեղս չի դիմանում
Սառցակալում է։
Նա հեռու է,այնտեղ է,
Իմ գողտրիկ երկրում է։
Ուր խալխլված հոգիները
Մթնում խարխափում են։
Երկիրս կարծես,
Ճահճի վրա է։
Ընդերքը նրա
Վախվորած երերում է։
Ազգս ինքն իրեն
Ժխտում հակասում է,
Բացասման-բացասումը
Մերժում-հաստստում է։
Ուղեղս չի գտնում
Հենարան ամուր,
Խելագարվում եմ,
Մոլեգնումներից ամուլ ։
Բայց,երբ հալվում,
Ու տեղիք է տալիս,
Ուղեղս ամորֆ
Տհաճ մտքերից,
Նորից դառնում եմ
Կայտառ պատանի,
-Թոթափիր մտքերտ
Գրողը տանի։
Հավատա քո
Ոգեկորով ազգին,
Ականջ դիր արիածին
Քո փառահեղ գենի
Ֆրանսիայում տեղի ունեցած միջադեպ, կապված հայ աղջկա և նրան սիրահարված թուրք երիտասարդի հետ
-------------------------------------------------
Այս դեպքը Փարիզի Սորբոն համալսարանում է տեղի ունեցել։
Հայուհի Աննան գերազանցությամբ ավարտելով ՀՀ-ում գործող Ֆրանսիական համալսարանը մեկնում է Փարիզ, մագիստրատուրան շարունակելու Սորբոնի համալսարանի սոցիոլոգիայի բաժնում։ Միջազգային խմբում, ուր սովորում էր Աննան կային տարբեր ազգի ներկայացուցիչներ, այդ թվում նաև թուրք երիտասարդ, և ում անունը Ալի էր։ Ծնունդով Արցախից Աննան շատ զուսպ ու հավասարակշռված աղջիկ էր, միշտ գիտեր ինչպես վարվել տարբեր իրավիճակներում ու երբեք թույլ չէր տալիս, որպեսզի էմոցիաները հաղթեն սառը դա տողությանը։ Նա կենտրոնացած էր իր ուսումնառու
ԼԱՎԱԳՈՒՅՆԸ
Լավագույն ժպիտ ասվածը, անշո՛ւշտ,
Փա՛կ աչքերովն է:
Իսկ լավագույնը երազանքների՝
Բա՛ց աչքերովը:
Լավագույն երգը
Բաց պատուհանից - հեռվից լսածն է:
Լավագույն խոսքը
Լռության խորքում լռին ասածն է:
Լավագույն ազգը այն է, երևի ,
Որ չի ունենում հսկա կայսրություն:
Լավագույն հավատն այն է, որ երբեք
Չի դառնում կրոն:
Լավագույն դիմակն այն է, անկասկա՛ծ,
Որ կոչվում է դեմք:
Լավագույն դերը՝
Վա՛տ խաղացվածը:
Լավագույն սերը՝
Կիսա՜տ թողածը:
Լավագույն տանջված ու տառապածը
Վարդն է (երգերո՛ւմ):
Լավագույն կապիկն աշխարհում (էլի՜)
Մարդն է երևի:
Լավագույն մարդն էլ (ո՛չ մի երևի)
Ներեցեք... ես եմ...
13.III.1967թ.
Արզնի
Նժդեհ
«Կալանավոր էի ցարի օրով, և մայրս ամեն կիրակի ինձ այցի էր գալիս հեռավոր գյուղից, գալիս էր ոտքով։ Մորս նվիրումից ազդված՝ զայրանում էի, որ ինձ համար կնահատակե իր անձ։ «Ի՞նչ, - պատասխանում էր նա,- կա՞ռք վայելեմ, երբ շղթաների և զրկանքների մեջ ես դու»։ «Դեպի քաղաք ճանապարհվելուց առաջ,-պատմում էին քույրերս,- մայրս հսկումի էր կանգնում Տիրամոր առջև, արյուն լալիս, կուրծքը եկեղեցու քարերին քսում, մինչև որ ստինքները կարյունոտվեին․ խե՜ղճ կին, ցանկանում էր քարերին ցույց տալ իր ցավը։ Ահա՛ մայր, որի նման են բոլոր հայ մայրերը»։
Լուսանկարում Նժդեհի մայրն է՝ Տիրուհի Նազարի Գյուլնազարյանը։
«Մենք խոսում ենք Կոմիտասի մասին, մենք չգիտենք Կոմիտաս: Աստվածացնում ենք Պարույր Սեւակին, մենք չգիտենք Պարույր Սեւակ...բայց մենք հայրենասեր ենք: Ինչի՞ց է կառուցվում հայրենասիրությունը` իմացությունից...Եթե մենք հայրենասեր ենք, ինչի՞ց ելնելով ենք հայրենասեր: Օդից հայրենասիրություն չի գալիս:Ես չեմ հավատում դրան: Առանձնապես հայ լինելը շատ դժվար բան է: Շատ հեշտ է լինել ամերիկացի, շատ հեշտ է լինել իտալացի,հեշտ է լինել հրեա, հույն....հայ լինելը սարսափելի դժվար է, քանի որ հայ լինելու, հայ հայրենասեր լինելու համար պետք է ունենաս սարսափելի մեծ հոգի, որ կարողանաս, հայոց պատմությունից հանելով ամբողջ թույնը, ամբողջ վատը, ամբողջ սխալը, զտես քեզ համար այն, ինչ որ տվել է մեր ազգը եւ դա սիրելով դառնաս հայրենա