МНЕ СНIЎСЯ ЛЕС... Мне снiўся лес. Дзівак сумуе, Даўно не бачыліся мы. Там малады дубок красуе, Яго не бачыла з зімы. Лячу,імчуся на спатканне, Мой лес,мой лёс,прытулак,тыл... Ляціць мой двухкалёснік зрання Да хвояў,клёнаў і рабін. Вітаю лес ,ратунак сэрцу, Зімы як быццам не было . Дубок ківае тварам- веццем , Аж ачышаецца нутро. Мой лес чакау мяне і верыў, Што я збяруся на паклон . Ягоднічак дарожкі сцеле , А з вершалін птушыны звон. Ну што яшчэ так лечыць душу?! Хіба на ложку з кіпай лек?! Сябры мае ,агучыць мушу; -Ідзі ў прыроду,чалавек! Не трэба віз,чаргі і спрэчак , Прырода мае свой Ўстаў. Зайдзі,заедзь ,збяжы пад вечар , Прымі той дар ,што лес падаў. Якое сонца на бярозе! Якія хмаркі н