Չկա ավելի դաժան ցավ քան այն, որ հոգիդ է ցավում։ Երբ հոգեպես' մեռած ես ու չես ուզում ցուցադրես քո տխրությունը։Երբ ստիպված գոյատևում ես ու ամեն ինչ այդ պահին քեզ համար միևնույնն է լինում ։ Երբ վախենում ես այլևս երազել, նույնիսկ մտովի նպատակներ կառուցել։
Ծիծաղելին գիտեք ո՞րն է, որ միևնույն ժամանակ պետք է դեմքիդ կրես ժպիտի դիմակը։ Ժպիտով թաքցնես քո ներսի դատարկությունը, ցավը, անհանգստությունը...
СТОИТ ПОДУМАТЬ
Каждую минуту кто-то покидает этот мир.
Мы уже встали в эту очередь, даже если не догадываемся об этом.
Мы никогда не узнаем, сколько людей впереди нас.
Мы не сможем встать снова в конец очереди.
Мы не можем выйти из этой очереди.
Мы не можем избежать очереди.
Поэтому, пока стоим в этой очереди:
— замечай хорошие моменты;
— цени свое время;
— уважай других людей;
— люби;
— создавай перемены;
— прости всех;
— убедись в том, что твои родные знают как ты их любишь...
Միայնակ մնա այնքան ժամանակ, մինչև կհանդիպես այն միակին, ով միշտ քո առաջ կբացի դուռը, ով առանց ամաչելու բոլորի մոտ կգրկի քեզ ու կներկայացնի իր ծնողներին։
Միայնակ մնա այնքան, մինչ կհանդիպես այն տղամարդուն, ում ընկերներն արդեն գիտեն քո մասին, մինչ իրենց հետ ծանոթանալը։
Դու կհանդիպես նրան, ով ամեն բան կթողնի կիսատ ու կհայտնվի կողքիդ, երբ կունենաս նրա կարիքը, ամեն օր քնելիս ու արթնանալիս կգրի, կզանգի ու պարզապես կահանգստանա քո մասին։
Կհանդիպես այն տղամարդուն, ում հպարտությամբ ու հանգիստ սրտով կներկայացնեն հայրիկիդ։ Միայնակ մնա այնքան, մինչև քո կյանք կմտնի Նա, բայց չի փոխի ոչինչ, կհանդուրժի ու կսիրի քո բոլոր թերությունները ու բնավորության տարօրինակ կողմերը, ով կնդունի քեզ, քո մտքերը, քո նախասի