Я СУСТРЭНУ ЦЯБЕ
Я сустрэну цябе хоць калi,
Хоць калі абдыму. Так і будзе.
Мы у дваццаць гадоў не змаглі
На ўсю моц наглытацца пачуццяу.
Сарамлівая, быццам вярба,
Я хавала вяснушкi ад сонца.
Косы рыжыя слаліся у рад,
Мяне сцiпласць збiвала бясконца.
Я табе прысвячала радкі...
Я цябе цалавала употай.
Ну чаму ты нясмелы такі,
Не адчуў майго сэрца грымоты?
Вінавачу сябе і цябе,
Успаміны калышуць пачуцці.
Няхай старасць вярбiнкі пляце,
Хай кладуцца касiчкі на грудзі.
Я сустрэну цябе хоць калi.
У абдымках заззяе прастора. .
На вялікай ды круглай зямлі
Успаміны мацуе падкова.
Любоу Ляпко