Աշխարհը գլխիվայր շուռ է եկել.... Աշխարհը, որտեղ պատիվը և արժանապատվությունը վաղուց արդեն մոռացված հասկացություններ են, որտեղ մարդու խոսքն արժեք ունի միայն <<Խոստանում եմ>> էժանագին բառից հետո, այդ բառի շնորհիվ... (ԻՍԿ ԴՈՒՔ ՓՈՐՁԵՔ ՀԱՎԱՏԱԼ ՈՒ ՀԱՎԱՏԱՑՆԵԼ ԱՌԱՆՑ ԽՈՍՏՈՒՄՆԵՐԻ): Աշխարհը, որտեղ աղջիկները խուսափում են երեխա լույս աշխարհ բերելուց ( ՎԱԽԵՆՈՒՄ ԵՆ ԿԱԶՄՎԱԾՔԸ ՓՉԱՑՆԵԼՈՒՑ ԱՅՆ ԴԵՊՔՈՒՄ, ԵՐԲ ՄԻ ՈՒՐԻՇ ՏԵՂ, ՄԻ ՈՒՐԻՇ ԱՂՋԻԿ, ԱՐՑՈՒՆՔՆ ԱՉՔԵՐԻՆ ԱՍՏԾՈՒՑ ՄԻ ԲԱՆ Է ԽՆԴՐՈՒՄ... ՄԱՅՐԱՆԱԼ... ) , իսկ տղաները խուսափում են ընտանիք կազմելուց ( ԻՆՉ ԽՈՍՔ, ՉԱՓԱԶԱՆՑ ԼՈՒՐՋ ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՎՈՒԹՅՈՒՆ Է: ԱՂՋԻԿՆԵՐՆ ԷԼ, 21-ՐԴ ԴԱՐԻ <<ԳԼԱՄՈՒՌ>> ԴԵՄՔԵՐԸ, ՋԱՆՔ ՉԵՆ ԽՆԱՅՈՒՄ ՈՐՔԱՆ ՀՆԱՐԱՎՈՐ Է ՇԱՏ ԹՎՈՎ ԵՐԿՐՊԱԳՈՒՆԵՐ ՁԵՌՔ ԲԵՐԵԼՈՒ, ՏՂԱՆԵՐԻ ԱՏԵ
Գիտե՞ս ինչ է սպասելը, Ի՜նչ դժվար է, Երբ կարոտով ու անհամբեր սպասում ես, Բայց չե՛ս տեսնում, Սակայն կրկին հավատում ես, ՈՒ ամեն ժամ աչքդ հույսի ճամփաներում Որոնում ես ու չե՛ս գտնում: Չե՛ս հանդիպում՝ ում փնտրում ես, ՈՒ ինքդ քեզ մտածում ես. Գուցե վա՛ղը,կամ ուրիշ օր Կհանդիպես ճամփաներում, Բայց վա՛ղն էլ է այդպես անցնում, Մյո՛ւս օրն էլ: Ժամերը՝օր, օրերն ամիս, Սակայն աչքիդ քուն չի՛ գալիս, Չե՛ս հասկանում,ինչու՞ ես այդպես հավատում, Որ դեռ հույսով սպասում ես հանդիպումի. Դու չգիտե՛ս ին՜չ դժվար է սպասելը... Գուցե բնավ էլ չիմանաս. Բայց ես կասեմ՝ Այս աշխարհում սպասելուց վատ բա՛ն չկա, Նամանավանդ երբ չես տեսնում: Առանց խոսքի ջե՛րմ սեր չկա, Ոչի՛նչ չկա առանց սիրո, Առանց հույսի՛ ապրել չկա, Հավատա ինձ,այս աշխարհո