Համար 1 աղոթքը, որ գործում է ամեն ժամանակ
Ես նախկինում շատ էի պայքարում աղոթքի իմ կյանքում առաջընթաց ունենալու համար:
Կան ժամանակներ, երբ աղոթքը շատ հեշտությամբ է տրվում, և իմ սիրտը միաձուլված է լինում աստվածայինին:
Բայց իմ կյանքում եղել են նաև այնպիսի ժամանակներ, երբ իմ աղոթքի կյանքն ավելի նման էր հոգոցի կամ ուս թոթվելուն: Դա ասես մի մութ ժամանակ լիներ, իմ աղոթքը բառացիորեն ստիպում էր ինձ ձեռքերս դեպի վեր բարձրացնել՝ հուսախաբության, վախի ու կասկածանքի մեջ:
Բայց, անկախ դրանից, աղոթքն իմ կյանքի ու իմ ընտանիքի կյանքի հիմնական մասն է: Մենք աղոթում ենք ճաշից առաջ, մենք աղոթում ենք քնելուց առաջ: Կան շշունջով ասված աղոթքներ, թեթև ու ծանր աղոթքներ, գոհաբանության աղոթքներ ու ցավով լի աղոթքներ:
Մինչ
Արթուր Սիմոնյան Կոշիկ մաքրողը պարզվեց, որ մարգարե է:
Երբ մեր դուստրը` Աննան, Երկինք գնաց, մեզ շատ դժվար էր։ Ես և կինս՝ Լուսինեն, մխիթարական խոսք էինք ուզում Աստծուց։ Գերմանիայում հուղարկավորությունից հետո մենք չեկանք Հայաստան, այլ մեկնեցինք Միացյալ Նահանգներ․ մեր բարեկամների մեծ մասն այնտեղ է բնակվում և մենք ցանկացանք որոշ ժամանակ նրանց հետ անցկացնել։ Իհարկե, խոսք էինք փնտրում Աստծուց, և կինս ասաց, որ մի մարգարեական կոնֆերանս կա։ Երկար ճանապարհ անցնելուց հետո հասանք այդ համաժողովին։ Այդ օրերին մարդիկ մարգարեանում էին, քարոզներ էին լինում, բայց մենք զգում էինք, որ մեր սրտերում ոչինչ չի կատարվում։
Եվ ահա գիշերը մի երազ տեսա։ Հասկացա, որ պետք է գնայի Լաս Վեգաս։ Ես գիտեի, որ Լաս Վեգասը մեղք
Մի նկարի պատմություն. Ալբրեխտ Դյուրեր. Ձեռքեր

15-րդ դարում գերմանական մի գյուղում ապրում էր մի ընտանիք, որտեղ մեծանում էր տասնութ երեխա: Ընտանիքի հայրը ստիպված էր ոսկու հանքերում աշխատել օրական տասնութ ժամ՝ ապրելու միջոցներ հայթայթելու համար:
Չնայած ծայրահեղ աղքատությանը՝ ընտանիքի երկու զավակները խիզախում են երազել, և նրանց երազանքը մեկն էր. երկուսն էլ ցանկանում էին նկարիչ դառնալ:
Նրանք շատ լավ հասկանում էին, որ իրենց հայրը երբեք չի կարողանա միջոցներ տրամադրել նրանցից գոնե մեկի` Գեղարվեստական ակադեմիայում ուսանելու համար: Բազում անքուն գիշերներ են անցկացնում եղբայրները՝ շշնջալով վերմակի տակ և վերջապես ելքը գտնում են: Որոշում են մետաղադրամ նետել, և ով կգուշակեր, թե այն որ կողմի վրա է ընկնել
Մի երիտասարդ, ով ծառայում էր բանակում անընդհատ նվաստացվում էր ,Աստծուն հավատալու պատճառով: Մի անգամ հրամանատարներից մեկը ցանկանալով նվաստացնել զինվորին բոլորի աչքի առաջ զանգահարում է , և ասում.《արի ՛ և վերցրու իմ մեքենայի բանալիները ու գնա մեքենայիս հետևից.մեքենան կտանես հրամանատարական գրասենյակի առաջ և կկայանես։》
Զինվորը շփոթված պատասխանում է.《բայց Ես չեմ կարողանում մեքենա վարել》
Հրամանատարը հեգնանքով պատասխանում է.《Դե ուրեմն այդ քո Աստծուց օգնություն խնդրիր։》
Երիտասարդ տղան վերցնում է բանալիները ,մոտենում մեքենային ու սկսում հավատքով աղոթել։Նա կայանում է մեքենան այնպես,ինչպես հրամանատարն էր ցանկացել, և Երբ Երիտասարդը մեքենայից դուրս եկավ,տեսավ բոլոր ծառայակիցներին, և հրամանատարներին արտ