Կալինինգրադի նոր նվիրյալները, ,, ՀԱՅԱՆԵ,, հիանալի անունով։ Հրավիրեցին, գեղեցիկ, հայեցի ամուսինները` Մարիամն ու Արգիշտին, ծանոթացանք, երկար զրուցեցինք ու հասկացանք, որ Մարիամը այն նվիրյալներից է, ով կարող է,, Արմենիա,, համույթից հետո, Կալինինգրադում պարը պահել բարձր մակարդակի վրա, տանել, նվիրել ու գեղեցկացնել հայ մանուկների հոգու աշխարհը։ Արժանի փոխարինողներ, երեխաների անդադար հոսք,տարբեր տարիքային խմբեր, ովքեր գալիս են համույթ, պարել սովորելու, պահելու հայ պարի շունչը օտարության մեջ, իրենց ջանասեր, պրոֆեսիոնալ ու ժպտերես ուսուցչի`Մարիամ Գրիգորյանի հետ։ ,,ՀԱՅԱՆԵ,, գեղեցիկ ու նազանի անունով համույթ, շնորհավորում եմ ամեն քայդ, անելիքդ, այն ինչի ականատեսը եղա, հիանալի է ու արժանի մեծ գովեստի։
ՄՆԱՍ ԲԱՐՈՎ, ԴՊՐՈՑ Զիլ ու երկա՜ր հնչեց դպրոցի վերջին, կյանքիս առաջին զանգը զրնգուն, բաժանեց ինձ իմ անհոգ երեկից՝ բացելով կյանքիս դուռը լուսավոր։ Անհոգ էին թվում օրերը բոլոր, խենթությունները՝ միշտ էլ ներելի․ բարկության մեջ էլ ուսուցիչներիս, կար մեծ բարություն ու սեր անսահման։ Թողեցինք այնտեղ մի աշխարհ կարոտ, ու հո՜ւշեր, հուշեր՝ և՛ ծիծաղելի, և՛ թախծոտ անգամ։ Թողեցինք այնտեղ սեր պատանության, որի նմանը աշխարհում չկա, որ հավերժ էր այն ու միակն, անխոս։ Թողեցինք այնտեղ մեր ընկերներին, նրանք անցնելիք ճամփաներ ունեին, գուցե քարքարոտ,գուցե դժվարին, բայց մի օր այստեղ,այս մեծ հարկի տակ նորից ու նորեն հանդիպման հույսով։ Դե, մնա՛ս բարով, դպրո՛ց հարազատ, դու երբեք դատարկ չես մնա,գիտեմ, ցավոք գրկիդ մեջ