Відаць, пракляцця знак ляжыць
На нас ад роду, і таму
Так цяжка шлях нам церабіць
Да Беларусі.
Равуць вятры, грымяць грамы,
Пыл засціць вочы нам, і ўсё ж,
I ўсё ж мы дойдзем, дойдзем мы
Да Беларусі!..
Я буду маліцца і сэрцам, і думамі,
Распетаю буду маліцца душой,
Каб чорныя долі з мяцеліцаў шумамі
Ўжо больш не шалелі над роднай зямлёй.
Малюся я небу, зямлі і прастору,
Магутнаму Богу — ўсясвету малюсь,
Ва ўсякай прыгодзе, ва ўсякую пору
За родны народ Беларусі.
Мне стало нравиться молчать,
Беречь свой мир, не распыляться,
Хлам лишний в душу не вносить,
На добрых мыслях замыкаться.
Вокруг так много суеты
И оградить хочу я душу
От многого, что предлагает мир
И выбирать, кого мне слушать
Мне стало нравиться молчать
И этому учиться надо –
Подумать, прежде чем сказать
И иногда ответить взглядом
Н.Студенецкая