Մայրս
(բոլոր Մայրերի Սուրբ Հիշատակին)
Մայրս գնաց... մոմի նման հանգչեց,մարեց...
Ու հասկացա, որ երկինքը հանկարծ խամրեց...
Որ օջախը մեր որբացավ ու դատարկվեց...
Կյանքիս շունչն էլ միանգամից հանկարծ փոխվեց...
Դեռ այնքա֊ն շատ խոսքեր կային իրար չասված...
Քան֊ի անգամ Քեզ չգրկած...խիղճս գնաց...
Ամեն մեկիս կյանքով ապրած ու ծերացած...
Մեր տան շեմի ալ վարդենու բույրը մնաց...
Գնաց անմեղ, աղոթք դարձած, ճակատը բաց,
Ներողամիտ, մեղմ ժպիտը դեմքին մերված...
Ճերմակ լույսի նուրբ շողերում Մայրս մնաց,
Այս աշխարհը մեզ նվիրեց, անցավ, գնաց...
Ու երբ կարոտ սիրտս մնաց որբ ու ծարավ,
Իմ մորմոքված հոգու խորքում վեր բարձրացավ
Մորս ապրած կյանքով կերտված մի Վեհ Տաճար,
Աղոթք