მე მეშინია შენი გულის უცხო ნაპირის
და მე მაშინებს დამალული დროში ქარაგმა,
რომ დამამძიმებს ღრუბელივით, გამინაპირებს,
ფუძეს ჩაშლის და...
გამიტაცებს გრძნობის არაგვი-
წლებს გამაყოლებს.
მერე ალბათ სადღაც გამრიყავს,
სველი კენჭებით ამომივსებს ჰაერს დარჩენილს,
შენ კი მოდი და დეკემბერში გადაჭრილ ნამყენს
სითბო მომხვიე, სიშიშვლისგან გადამარჩინე...
მინდა შენი სიცოცხლე მერქვას
შენი უზადო ფიქრი ვიყო...
მინდა შენი ოცნება მერქვას,
შენი სითბო და sigije ვიყო.
იცი?მიყვარხარ მინდოდა მეთქვა
მაგრამ დრო უფრო ძლიერი იყო...
ვერ გავქცევივარ წერას და გეტყვი,
ჩემზე მწყურვალი დრო უფრო იყო.
დრომ მოიტანა,რაც ახლა ხდება
გინდა მიყვარდე...თან სხვისი იყო,
აი ეს არის მწარე სიმართლე...
თორემ მეც მინდა შენი,რომ ვიყო.
იცი?მაგიჟებს ეს ჩემი რწმენა
გულში დაგმალო???ფიქრი სხვას ითხოვს,
ისე დამღალა ოცნების დევნამ
ალბათ აჯობებს,რომ სხვისი იყო...
დრომ მოიტანა ეს გულის ფეთქვა
დროვე წაიღებს,,,იყოს...
ჩემსავე გულში დავიმარხები
ისე , რომ ვერაფერს იგრძნობ