"Թուրքը չի կամենում հաշտվել հայի գոյության հետ: Նա չպիտի թողնի մեզ հանգիստ, մինչև որ չջարդվի, չջաղջախվի վերջնականապես, մինչև որ չհամոզվի, թե ինքը անզոր է միանգամայն ոչնչացնելու հայ ժողովուրդը և խորտակելու նրա կառուցած պետական շենքը":
— "Յարաջ" օրաթերթ, 1 հոկտեմբերի, 1920 թվական
Ժամը 22:00-ի դրությամբ իրադրությունը հայ-ադրբեջանական սահմանին հարաբերականորեն կայունացել է:
Ադրբեջանական սադրանքի հետևանքով
հայկական կողմն ունի 3 զոհ:
Բա գաս, խավար, վտանգներով լեցուն միջնադարով գաս հասնես 20-րդ լուսավոր դարի շեմին ու կոտորվե՞ս… Բա հիմա գաս, գաս հասնես երրորդ հազարամյակի շեմին ու քո 2000 տարվա փորձից մի դաս չքաղե՞ս։
Այդ 20 դարերի ոչ մի հատվածում, ոչ մի ճակատագրական պահի չկարողանա՞ս մի քայլ ետ կանգնես ժամանակին, մի դաշնակից ավելացնելով` մի թշնամի պակասեցնես, մի վիրավորանք կուլ տաս, որ հետևյալ 100 տարին չմեռնես ամոթից, մի զոհ տաս` 1000-ը խնայես...
Բա այսքան պարտություն կրես ու հաղթել չսովորե՞ս։
Հրանտ Մաթևոսյան
ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ ԵՆ ՈՒԶՈՒՄ․․․․Ադրբեջանական զինվորի շեւրոնը " Հայ, մի փախչիր, միեւնույնն ա դու մեռնելու ես ուշասպառությունից․ ՇԵՒՐՈՆԻ ՎՐԱ ՊԱՏԿԵՐՎԱԾ Ա ԷՆՎԵՐ ՓԱՇԱՆ․
Երբ << Հայաստան >> բառն է հնչում
Երբ <<Հայաստան>> բառն է հնչում
Ինչ- որ մի տեղ եթերից
Անմիջապես սրտիս դիպչում,
Սթափեցնում է մեկից :
Որքա̃ն հույզեր կան հավաքված
Այդ բառի մեջ հարազատ ,
Որքա̃ն կարոտ կա կուտակված ,
Անհուն թախիծ , հույս , հավատ …
Կարծես դարերը խտացել
Այդ բառի մեջ շարունակ ,
Սեղմվել , զսպանակ են դարձել
Գալարներով անքանակ :
Գալարներն այդ ասես լինեն
Անիվները պատմության ,
Որ տարել են ազգիս միշտ նենգ ,
Կորստաբեր փորձության :
Երբ <<Հայաստան>> բառն է հնչում
Դրանից են միգուցե
Աչքերիս մեջ հանկարծ շողում
Արցունքներս անհասցե :
Եվ դրանից եմ ներշնչում ,
Ուր էլ լինեմ այդ պահին :
Այդ սուրբ բառի ամեն հնչյուն
Ալեկոծում իմ հոգին :
Երբ <<Հայաստան>> բառն է հնչում
Ես չգիտեմ , թե ինչու
Ինձ