Ноч у сэрцы хавае пачуццi, Спавiвае душу думкай шэрай. Гасiць сiлы да сонца iмкнуцца, У пацёмках крадзе нашу веру. Дзе знайсцi тую зорачку-птушку, Як адчуць з яе песняй свiтанне, Што пацёмкi на сэрцы п...
Накрывае вецер страху ценем, Прывыкае розум да маўчання, I блукаем мы, як вечны пленнiк, З мёртваю душою, быццам зданне. Без душы губляем густ, жаданнi Думаць i ствараць, каб даць праросткi, Паступова наша поле вяне...
Кропля лiха ўбiрае ў сябе Боль i скруху, пакорнасць i жахi. Хмарай цёмнай над светам плыве, Напаўняе прастор цвiлым пахам. Кропля лiха хавае сабой Думкi светлыя, розум i памяць. Рунь знiшчаецца чумнай касой, Цем...