Аллоҳи меҳрубон ба мо мегуяд: Соилу ниёзмандро дасти холи бар магардонед.
Агар чи надори амо сухани неку лабхандатро дареғ макун! бо забони ширин ва рафтори меҳрабонона ҷавоаш кун.
Мо агар закоту инфоқҳои фарзӣ ва воҷибӣ худро адо кунем онгоҳ дар дунё фақире намемонад.
Тассуфбарангез аст, ки имруза дар Масҷидҳо, ки садақот ва хайрот мекунанд ба ҷои инки барои фақирон онро сарф кунанд баракс дорандагону мансабдорон аз он истифода мебаранд то ҷое, ки агар рузе суфрае дар масҷид ва ё хонае паҳн шавад ва фақире аз он истифода барад он фақирро қарзидор мекунанад, ки ту аз садақоти мо майл карди ҳоло барои мо ҳам ту садақот намо! ва ё ин, ки даҳҳо бор бар сари ӯ миннат мегузорем