Մարդ կա պարկեշտ է, կիրթ և սիրալիր,
Ասես հրեշտակ է, ինքը՝ սիրով գեղանի,
Խոսքի մեջ չափավոր ու մտքերը խոհուն,
Խրատներն են բարի քնքուշ այդ մարդու:
Մարդ էլ կա կեղծ է, ժպիտը ծաղրածուի,
Միշտ գովքն է անում սիրով իր մերծավորի,
Աշխարհի գանձերն է շռայլ նվիրում նրան,
Բայց տկար հոգով խղճուկ, ինքը՝ անարժան:
Մարդու տեսակ կա, իրոք, հրաշք հանճար է,
Բարեկեցիկ տեսքով միշտ ցանկալի հյուր է,
Օջախ է մտնում պարզ, մաքուր, անարատ,
Ուրախությամբ լեցուն, սրտով գթառատ:
Մարդ կա խառնվածքով ձգտում է առաջ,
Ճարտար լեզվով ուզում է լինի ընդառաջ,
Զորավոր չար մտքերը ներսից է խոսում,
Նայում է դեմքիդ և կեղծավոր ժպտում:
Մարդ կա մաքուր է իր գործերի մեջ,
Երկխոսում սրտանց բարին ու անվերջ,
Մտքով պայծառ է, հոգին սիրով լեցուն,
Այդպիսի մարդիկ են արժանի Աստծուն:
ԳՈՒՍԱՆ ԷԴԻԿ ԹԱՄԱՐՅԱՆ
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 6