Ну, не ведаю пра талент, але можа гэта будзе каму небудзь цікава.
Паспрабую.
Пачынаю збіраць матэр'ялы.
Ужо пачала распавядаць пра рэпрэсіі 2020 года.
Праз што прайшла я сама.
І ў дапамогу будзе мой Ютуб канал. https://www.youtube.com/channel/UC2-6UOWteUNkld_cyBn7gcg Што было да гэтых падзей?
Напішу як небудзь потым.
Так што сёння Частка 2.
Першае затрыманне і трое сутак да суда. за ўдзел. выступ на пікеце па зборы подпісаў у Віцебску 31 траўня. І, вядома ж, за чарговы стрым. https://www.youtube.com/watch?v=0SbKU4652UQ&t=48s Мой выступ https://www.youtube.com/watch?v=W1xrUKnOD_M Забіралі з хаты. І гэта было так. https://www.youtube.com/watch?v=e3yTiCOaCaQ&t=35s Пратрымалі мяне ў пастарунку да глыбокай ночы і перавезлі на машыне ў ІЧУ. які мяжуе з РАУС, і падзяляе іх толькі цагляная сцяна.
Маскі, пальчаткі, апрацоўка рук антысептыкам, вымярэнне тэмпературы абавязковыя.
Афармляць мяне выйшаў адзін з начальствуюшчых намеснікаў, які апынуўся маім земляком, які пражывае ў маім сельсавеце,а таксама маім падпісчыкам.
Вось і мянты, хочуць павагі да сябе, як і ўсе беларусы,
ды так, як і мы, хочуць годнага жыцця.
Убачыўшы мяне, ён вельмі здзівіўся і, зрабіўшы вялікія вочы, спытаў.
А вас та ўжо за што?
Вам лепш відаць, - адказала я.
І ён незадаволена прабурчаў сабе пад нос.
Ну, ужо калі такіх саджаць, то не ведаю.
Далей быў ператрус, перапіс усіх рэчаў.
Супрацоўніца ў асобным пакоі правяла пільны дагляд, прымусіўшы мяне вспароць бялізну і выняць косткіі з бюстгальтара, паслужліва прынёсшы для гэтага нажніцы.
І павёў мяне мой зямляк, па паверхах ды калідорах.
Спачатку выдаў бялізну, падушку знайшоў, што лепей, мыла цэлы кавалак, нават рулон туалетнай паперы, што там дэфіцыт.
Матрац абраў
і тут нечаканачка!
Несці то я матрац не магу.
Зусім нядаўна пасля аперацыі на пазваночніку была, рукі ўверх і то толкам падняць не магу. Давялося несці яму самому.
І нават кнігі потым прынеслі, і пасялілі мяне ў люксовую двухмесную камеру, як потым я ўжо зразумела,бо было з чым параўнаць.
Там нават ўнітаз са зліўным бачком быў.
Вось ужо не ведаю, ці то тады яшчэ хоць якія то правілы выконваліся, ці то з павагі да маей дзейнасці.
Была там спачатку адна, у дзень засялілі жанчыну з перапою, так ляжала трупам, адыходзіла. Так што ніхто не перашкаджаў мне чытаць.
З самай раніцы ўключалі радыё, цэлымі днямі круцілі адну і тую ж касету з песнямі 90-ых гадоў, што жудасна раздражняла.
Святло ў камеры гарэла кругласутачна.
Сама камера 3х2.
Акно забітае ліставым жалезам, двух'ярусныя жалезныя нары, пакрытыя састарэлыміі дошкамі, жалезны столік з вузенькай жалезнай лаўкай, прыкручаныя да падлогі, рукамыйніца з халоднай вадой і ўнітаз, які праглядаўся з акенца-кармушкі ў дзверы.
Дзённага святла няма і як вы разумееце нічога не праветрываецца, волгла, брудна .
Раніцай нас выводзілі ў калідор з патрабаваннем стаць тварам да сцяны, расставіць ногі, далоні тыльным бокам прыкласці да сцяны, што я наадрэз адмаўлялася выконваць і стаяла да правяраючых, дзе было ўсё начальства. дзяжурныя і медык тварам.
У гэты час часта праводзіўся так званы шмон.
У камерах перагортвалі бялізну, простукивали нары, люстравалі нізы ўсіх канструкцый.
Увечары была яшчэ адна праверка з пераклічкай у камеры.
Кармілі тры разы на дзень.
Раніцай каша і палова кружкі халоднай гарбаты.
У абед суп, каша ці макароны, хлебная катлета з пахам рыбы або невядома чаго і два вялікіх кавалка чорнага хлеба.
Вячэра такая, як сняданак, толькі без гарбаты.
Ад такога харчавання ва ўсіх людзей у ІЧУ была пякотка.
І ўсё гэта не проста вам так, а па рэстаранным коштах!
Посуд мылі самі халоднай вадой і аддавалі прадольнаму прасоўваючы ў кармушку.
У першы раз я ад харчавання там адмовілася, напісаўшы заяву.
І не без сур'ёзных намаганняў, але кожны раз, маёй дачцэ і сябрам ўдавалася перадаваць перадачы з лекамі, з-за цяжкіх хранічных захворванняў, неабходных мне для жыцця, і прадуктамі, за што ім вялікі дзякуй.
Маё знаходжанне там запаўнялася выклікамі на" душэўныя " гутаркі з начальнікам і яго замамі. Усе былі падкрэслена ветлівыя.
Так я і дачакалася суда, які адбыўся анлайн ў кабінеце начальніка і ў яго прысутнасці.
І па яго твары чыталася бязмернае здзіўленне ад маіх незалежных паводзін на судзілішчы.
Мабыць, не часта дагэтуль яны бачылі свабодных, моцных духам людзей у сваёй установе.
Суд Віцебскага раёну (судзя Зубеня) аштрафаваў мяне на 40 базавых велічыняў.
А трое сутаку бонусам у дадатак.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Нет комментариев