"მეუღლეს ჩემს გვერდით ეძინა, როცა შეტყობინება მომივიდა ფეისბუქზე.
ვიღაც ქალბატონი მეგობრობას მთავაზობდა.
მეც დავთანხმდი, მერე კი მივწერე
ვიცნობთ?
დიახ.
მართალია გავიგე დაქორწინდი, მაგრამ მე მაინც მიყვარხარ ძვირფასო.
ჩემი ბავშვობის მეგობარი ლიზი აღმოჩნდა.
კომპიუტერი გამოვრთე და მძინარე მეუღლეს გადავხედე.
ღრმად ეძინა, თავისი მძიმე სამუშაო დღის შემდეგ.
ვუცქერდი და ვფიქრობდი:
როგორ შეუძლია იძინოს, ასე მშვიდად სრულიად უცხო სახლში.
საკუთარი ჭერიდან ასე შორს. სახლიდან, სადაც ცივ ნიავს არ აკარებდნენ.
დედა, მამა, ძმები თავს ევლებოდნენ.
მამა ყოველ საღამოს დატვირთული ბრუნდებოდა, მისთვის რომ არაფერი მოეკლო.
ძმები გამუდმებით იცავდნენ და ამავდროულად ანებივრებდნენ ერთადერთ დაიკოს.
დედა კი მარად იქვე იყო
ნუ უცდი უნივერსიტეტის დამთავრებას, შეყვარებას, სამსახურის პოვნას, დაქორწინებას, შვილების ყოლას, მათ დაბინავებას, ზედმეტი 10 კილოს მოკლებას, ნუ უცდი პარასკევ საღამოს ან კვირა დილას....ნუ უცდი როდის მოვა გაზაფხული, ზაფხული, შემოდგომა ან ზამთარი...ბედნიერებისათვის დღევანდელ დღეზე შესაფერისი მომენტი არ არსებობს. ბედნიერება პროცესიაა და არა მიმართულება. ისე იმუშავე თითქოს ფული სულ არ გჭირდება, ისე შეიყვარე თიქთოს გული არასოდეს უტკენიათ, ისე იცეკვე თითქოს ვერავინ გხედავს. გახსოვდეს, კანი ჭკნება, თმა თეთრდება, დღეები კი წლებად იქცევიან...მაგრამ ის, რაც უმთავრესია არ იცვლება, შენს ძალას და აზროვნებას ასაკი არ გააჩნია...შენი სული ის ბუმბულია, რომელიც აბლაბუდას არღვევს და ყველა დასასრულის უკან დასაწყი