*** Не заві ты мяне У вясновы свой сад, Дзе каліна цвіце, Дзе я квецені рад… Не заві ты мяне, Бо каліна даўно І маё упрыгожыла Недзе акно… Не заві ты мяне На каліну глядзець, Бо яе я садзіў, Будзе сэрца балець… Не заві ты мяне У вясновы свой сад. Я не рад, што пайшоў… І вяртанню – не рад… Не заві ты мяне, Я і сам прыбягу, Бо каліну тваю Я забыць не магу…
*** Не заві ты мяне У вясновы свой сад, Дзе каліна цвіце, Дзе я квецені рад… Не заві ты мяне, Бо каліна даўно І маё упрыгожыла Недзе акно… Не заві ты мяне На каліну глядзець, Бо яе я садзіў, Будзе сэрца ба...
*** Узносяцца ў неба бярозы за садам, Як некалі ўзнёсся ўваскрэслы Хрыстос. І сыплецца яблынек цвет зарападам У травы, у срэбра бліскучае рос. Узносіцца сэрца ў нябесную далеч, Куды адплылі маладыя гады І, нібы пялёсткі тых яблынь, апалі, Пакінуўшы ў памяці толькі сляды. Узносяцца ў неба сумота і смутак, І думак паныласць, і скруха жыцця, І жоўтыя вочы лясных незабудак, І пара хвілінак майго забыцця...
*** Узносяцца ў неба бярозы за садам, Як некалі ўзнёсся ўваскрэслы Хрыстос. І сыплецца яблынек цвет зарападам У травы, у срэбра бліскучае рос. Узносіцца сэрца ў нябесную далеч, Куды адплыл...
*** Квітнее май, шчабечуць птахі, Жыццё ідзе, жыццё ляціць. На сонцы хаты грэюць дахі, Ля хатак бэзы просяць піць. Квітнее май, шчабечуць птахі, Жыццё ідзе і мы паўзём Праз радасці, надзеі, страхі, А значыцца, і мы жывём. Квітнее май, шчабечуць птахі, Пад плёнку сеюць агуркі, Два чорныя буслы-манахі Стаяць задумна ля ракі. 24. 05. 2024 г.
*** Квітнее май, шчабечуць птахі, Жыццё ідзе, жыццё ляціць. На сонцы хаты грэюць дахі, Ля хатак бэзы просяць піць. Квітнее май, шчабечуць птахі, Жыццё ідзе і мы паўзём Праз радасці, надзеі, ст...