Жыву на маленькай Радзіме
У любай бацькоўскай хаце
Цяпер у ёй я гаспадыня ,
Бо няма ўжо ні бацькі , ні маці
Узімку жыву тут і летам
Шчырую на роднай зямліцы
Лячуся цудоўным паветрам,
Калодежнай чыстай вадзіцай,
Блакітам нябёс , спевам птушак ,
Праменьчыкам сонейка, кветкамі
І цішынёй непарушанай
Ласкавым і цеплым ветрыкам
Бліскучай, празрыстай расою
Травой аксамітнай і гаем ,
Бярозавым сокам вясною...
Маленькай Радзімай - кавалачкам Рая
Як вязень, уцёкшы на волю,
Прыпаўшы да родных вытокаў,
Ратую душу я ад болю,
Збіраючы сэрца з асколкаў
Пакрыўджана лёсам жахлівым ,
Сабраўшы апошнія сілы,
Адраджаю маю Радзіму ,
Як матуля мяне прасіла .
Людміла Андрэева
Я сёння начавала ў роднай хаце ,
У той хаце,дзе ўставала я на ногі..
Не спалася ...ўсё успамінала бацьку, маці ,
Дзяцінства і жыццёвыя дарогі
І вузенькія сцежачкі ля хаты
І сад, квітнеючы вясноваю парою,
Вялікія, шурпатыя далоні таты
І любую матулю маладою..
Па гэтых сцежках раніцою ўлетку
Я бегала з братамі за грыбамі,
З сяброўкамі на лузе рвала краскі - кветкі,
Пляла вянкі , нясла букеты маме...
Пасля паклікала ў свет далёкі
Шырокая і доўгая дарога
Было нялёгка,але я ўдзячна лёсу
За вяртанне да бацькоўскага парога.
Мой родны кут,мая Маленькая Радзіма!
Ты ў радасці са мной і ў цяжкую хвіліну...
Не трэба мне заморская чужына
Ты ведай ,што цябе я не пакіну!!!
Сюды заўсёды буду я вяртацц
Не пытая жизнь о неизвестном,
Об одном мечтаю, не тая,
Если есть в ладони Божьей место,
Пусть там будет Звездочка моя!
У Него в ладонях - ни слезинки,
Он прогонит и тоску, и грусть,
Ты дождись меня, моя кровинка,
Я туда однажды возвращусь...
( инет )