Уйланиш вақтим келди, онам бир қизни кўз остиларига олиб қўйган эканлар, онамга у ёқар, оиласи ҳурматли ва жуда яхши экан. Мен ҳам у қизни кўрдим, мастура экан, кўринишидан шаръий илмга эга эди. Онам у қиз билан гаплашиб, мен ҳақимда кўп гапириб берган эканлар. Учрашдик, у қиз мендан:
- Қуръондан қанча ёдлагансиз? - деб сўраб қолди. Мен :
-Ишим жуда ҳам кўп, вақтим кам бўлгани учун жуда ҳам кам ҳифз қилганман, биламан, бу менинг нуқсоним, лекин ишлаш ҳам керак - дедим ва сездимки, у менга рад жавобини беради ва рози бўлмайди…
Мен ҳам ундан:
-Сиз қанча ёдлагансиз?- деб сўрадим ва:
-«Амма» порасини"-деган жавобни олдим. Шу тариқа суҳбатимиз тугагач, мен, у қиз розилигини бермайди, деб ўйлад