ЭРИМНИНГ ТЕЛЕФОНИ БИЛАН КУНДОШМИЗ!
Турмушга чиққунимча хаёлимда худди эртаклардагидек чиройли кечаларга бориб, ўзимнинг бетакрор либосим ва тил ожиз ҳусним билан ҳаммани лол қилардим. Кейин у ерда дунёда тенгсиз бўлган йигит менинг ортимдан эргашар, мен парво қилмас, аммо у барибир эътиборимни тортар ва биз сеҳрли муҳаббат қасрида яшардик.
Оила қурганимдан кейин бу хаёлот оламим бироз торайди. Энди хаёлимда дугоналарим билан бўладиган «гап»га қимматбаҳо кийим ва ҳатто шахсий машинамда борадиган бўлдим. Дугоналарим ортимдан роса оғзидан суви оқи-и-иб қараб қолишарди.
Ҳозир эса...
Уч бола, рўзғор, ишдан қайтгач телефондан бўшамайдиган эр билан бўлиб, хаёл ҳам сурмай қўйдим, шекилли. Й
Соғинчли ва ширин хотира...
Касбим хисобчи бўлганлиги учун, базида “қайсар” мижозларни айримлари “бухгалтерни ўзи билан гаплашамиз” деб туриб оладилар, гохида шикоят қилиб келувчилар хам бўлиб туради.
- Мени тўсманглар, мен шахсан бухгалтерни ўзи билан гаплашишим керак. Бу гал хам ана шундай мижозларни бирини мудаосини эшитиш тарадудини бошладим. Кўринишидан бошқа миллат вакили, анча кексайиб қолган, аммо тетитклиги ёшига нисбатан ёш кўринишига ёрдам бераётган бир кекса онахон кириб келарди. Онахонни гаплариям дона- дона, қулоқлариям эшитиши яхши, бир куришда саксонни қоралаган аёлларга сир хам ўхшамасди.
- Ассалому алейкум келинг онахон, хуш келибсиз даргохимизга
- Рахмат, ўғлим ман
КЕЛИНЛИК САНЪАТИ .
(“Ҳаёт ҳайратлари” туркумидан)
Иттифоқ даврида Норулла тоғам билан бирга Душанбе шаҳрига иш билан бордик. Қайтишда «Регарга кириб ўтайлик, жиян», дедилар.
Сўраб-суриштириб, бойсунликлар яшайдиган «Коммунизм» колхозини топиб бордик.
У пайтларда транспорт кам, енгил машина анқонинг уруғи, фақат бир
кунда бир маротаба қатнайдиган автобус бор, холос. Тоғамнинг Анор
исмли қизлари анча йиллар олдин шу ерга келин бўлиб тушган.
Эшикдан киришимиз билан қудалар ўзларини қўярга жой тополмай,
югур-югур қилишди, қўрадан қўчқорни чиқариб, тоғамнинг пойида сўйишди. Супага кўтарилиб, тоғам, қудаси ва мен кўрпачадан жой олдик. Анор чой дамлаб келиб, уни сузди-да, да
КЕЛИНЛИК САНЪАТИ .
(“Ҳаёт ҳайратлари” туркумидан)
Иттифоқ даврида Норулла тоғам билан бирга Душанбе шаҳрига иш билан бордик. Қайтишда «Регарга кириб ўтайлик, жиян», дедилар.
Сўраб-суриштириб, бойсунликлар яшайдиган «Коммунизм» колхозини топиб бордик.
У пайтларда транспорт кам, енгил машина анқонинг уруғи, фақат бир
кунда бир маротаба қатнайдиган автобус бор, холос. Тоғамнинг Анор
исмли қизлари анча йиллар олдин шу ерга келин бўлиб тушган.
Эшикдан киришимиз билан қудалар ўзларини қўярга жой тополмай,
югур-югур қилишди, қўрадан қўчқорни чиқариб, тоғамнинг пойида сўйишди. Супага кўтарилиб, тоғам, қудаси ва мен кўрпачадан жой олдик. Анор чой дамлаб келиб, уни сузди-да, да
- Ажрашаман!
- Ажрашасан?
- Ҳа ажрашаман, сиз билан бир кун ҳам яшай олмайман!
- Бўпти, майли, ажрашсанг ажрашаверамиз, нима ажрашаман десам, менга ялинади деб ўйлаганмидинг, ҳеч қачон!
- Юринг, бўлмаса бугуноқ ариза берамиз!
- Юр, мен ҳам сен билан яшашга кўзим учиб тургани йўқ, ажрашсанг ажрашаверамиз.
Эр-хотин жанжаллашиб, ғазаб устида бир-бири билан ажрашишга бел боғлаб, никохини бекор қилиш учун, жадаллаб суд идорасига ошиқаётса, уларни бир қўлида қўғирчоқнинг боши ва иккинчисида қўллари узиб олинган ҳолатда эшик олдида кутиб турган ўғлини учратиб қолдилар.
- Ҳа ўғлим бу ерда нима қилиб турибсан? - сўради онаси.
- Ойижон, мана бу бошни сиз олинг! Дадажон мана бу қўлларни эс