Р О Д Н А Я Х А Т К А.
Калі на сэрцы смутак, неспакой,
Як абцугі сціскаюць боль, самота,
Так хочацца да хатачкі сваей.
Там не пасмее патрывожыць адзінота.
Каб праглядзець дзяцінства фатаздымкі,
Што засталіся у памяці маей,
Паслухаць зноу даунейшыя пласцінкі,
Дзе кожна нотка льецца з цеплыней.
На досвітку прыбегчы да крынічкі,
Што чароунай вадзіцай паіла,
Адшукаць*на гары* чаравічкі,
Што калісьці дзяучынкай фарсіла.
У легкім змроку,вячэрняй парою
З каморы начоукі прынесці.
Доуга мыцца жывою вадою,
Шчаслівай пад коудру залезці.
Спрабаваць рэдкі смак сырадою,
Ды з кавалачкам чорнага хлеба.
Бачыць маці здаровай,жывою,
І з падзякай звярнуцца да Неба.
12.05.20.