Родная Рудня мая
(верш-песня)
Бярозы белыя, лугі з рамонкамі.
Пшаніцы спелыя і васілек.
Нябёсы з песняю птушынай звонкаю…
Сюды спяшаліся заўжды здалёк.
Тут хата родная глядзела вокнамі
На поймы шчодрыя блакітных рэк.
Жылі тут прашчуры ў часы далёкія,
І крамяні ў пясках ляжаць спрадвек.
Азёры чыстыя, суніцы смачныя.
Вада крыштальная ў крыніцах б’е.
Ты Божай ласкаю была пазначана.
На векі вечныя мы ўсе твае.
Тапталі розныя вандалы грозныя.
Гарэлі свечкамі твае двары.
Чарнелі ў полымі лугі мурожныя,
Злу не скарыліся гаспадары.
З вайны вярнуліся, адбудаваліся,
Палі засеялі. Цвілі сады.
Мы з песняй матчынай тут гадаваліся.
Чаму ж не ў радасці сягодня ты?
Хацін
Моей второй ДОЧЕНЬКЕ (невестке Аннушке) посвящаю. (Сегодня исполняется 15 лет, как она впервые пришла к нам) Майское солнце лучами играло В ветках сирени. Живая картина. Я у окна в ожиданье стояла, Чтобы увидеть избранницу сына. Сердце зашлось в непонятном смятенье. Слезы в глазах заблестели счастливо. Ты улыбалась! Конечно, с волненьем. Ты была скромной и очень красивой. Сын обнимал тебя ласково, нежно. Волосы гладил… Шептались травинки И улыбались цветы безмятежно… Я поняла: ты – его половинка. Я полюбила тебя в одночасье. Мне показалось – давно тебя знаю. Ты – мое солнышко, ты – мое счастье. Ты бесконечно родная-родная. Лучиком светлым рождение внучки В дом заглянуло. И радостней ста