Цікавы здымак Глыбокага быў змешчаны ў часопісе "Wiarus" (Nr. 17/1935), які я набыў неяк на Allegro. На фота - пахаванне Казімежа Шышлы, сяржанта палка КАП "Глыбокае" (які месціўся ў базыльянскіх мурах у Беразвеччы). Здымак зроблены з падворка касцёла Святой Тройцы, а касцёл з прылеглым пляцам знаходзіцца на невялікім узвышэнні. З прыкасцельнага ўзвышэння бачны ўся плошча 3 Мая. Гэта ўнікальны здымак, бо плошчу 3 Мая звычайна здымалі з поўдня - у бок касцёла Святой Тройцы. А з поўначы, у бок царквы Раства Багародзіцы (былога касцёла кармэлітаў) амаль ніхто не здымаў. Цэнтральную частку здымка (акрамя святыні, якую перабудаваў у 1750-я гады віленскі архітэктар Абрагам Вюрцнэр) займае вялі
Так апраналіся жанчыны ў Дзісенскім павеце ў XIX стагоддзі. Рэканструкцыю традыцыйнага строю з-пад Глыбокага і Дзісны зрабіла Вольга Барышнікава (Фёдарава) з Германавічаў. Для рэканструкцыі строю спатрэбіліся ў тым ліку фотаздымкі Гэнрыка Віньчы, які на мяжы ХІХ і ХХ ст. рабіў этнаграфічныя здымкі ў Мярэцкіх і Петрунове.
У Нацыянальны Санктуарый Маці Божай у Будславе вярнуўся пасля рэстаўрацыі абраз Сэрца Езуса. Гэты абраз з вёскі Васілеўшчына Будслаўскай парафіі быў створаны падчас вайны мясцовым мастаком, да якога вяскоўцы звярнуліся па парадзе свайго тагачаснага душпастыра ксяндза Станіслава Жука. У часы веннага ліхалецця людзі маліліся перад абразом Сэрца Езуса за сваіх родных, якія пайшлі на фронт або былі вывезены на прымусовыя працы ў Германію. Усе іх блізкія вярнуліся з вайны і з няволі на чужыне, што стала цудоўным знакам плённасці малітвы да Найсвяцейшага Сэрца Езуса. Не раз малітва перад абразом ратавала вёску таксама ад страшных балотных пажараў. Традыцыя насіць абраз па хатах падтрымлівалася ў
Гэта Глыбокае, 11 ліпеня 1944 года. Так выглядаў наш горад пасля таго, як выгналі немцаў. На фота бачная вуліца Замкавая. Брук і тратуары з бетонных плітаў, зробленыя пры Польшчы. І - выпаленая ўся забудова. А забудова Замкавай вуліцы, як і ўсяго цэнтра Глыбокага, была драўляная і вельмі густая. Немцы ў апошнія два дні перад адступленнем палілі горад, стараліся знішчыць усё. Праўда, мелі мала часу. Таму засталіся ўскраіны, асабліва там, дзе забудова не была шчыльная і агонь не мог перакінуцца з аднаго дому на другі. Ведаю таксама аповеды двух чалавек з розных канцоў Глыбокага, што іх дамы немцы спрабавалі падпаліць, але яны не ўгарэліся, і акупанты ўжо не мелі часу, каб падпаліць як след.
Глыбокае. Цёплы летні вечар у 30-я гады ХХ стагоддзя. Фатограф стаіць над сажалкамі Капаніцамі, якія збудавалі айцы кармэліты для падачы вады на свой водны млын. Доўгі час мы не ведалі даты стварэння гэтых сажалак, але пару месяцаў таму ў сканах дакументаў варшаўскага AGAD удалося знайсці лісты са згадкамі пра тое, што сажалкі былі збудаваныя каля 1700 года. Да Другой Сусветнай вайны сажалкі Капаніцы і дамбы каля іх былі адным з улюбёных месцаў шпацыраў глыбачанаў. Пра іх пісаў у сваіх вершаў Антоні Круман, і ва ўспамінах - настаўнік Юры Сабалеўскі. Пасля вайны Саветы спусцілі сажалкі і збудавалі на іх месцы кансервавы завод. Уздоўж Капаніцаў ідзе вуліца Кармеліцкая. Самы вядомы яе жыхар
Я знайшоў гэты здымак сярод тысяч непадпісаных фотак на нямецкім аўкцыёне Ebay. На яго ніхто больш не рабіў ставак. Адразу здагадаўся, пасля супаставіў з іншымі здымкамі, пасля зверыў са шляхам дывізіі Вермахта, вайсковец якой зрабіў гэтую серыю здымкаў. Гэта Бягомль. Царква. Будаўніцтва пачатае ў 1877 годзе - 60% выдаткаў аплаціла царская казна, а 40% - прыхаджане. У міжваенны час Бягомль быў пад Саветамі. Царкву зачынілі, здзёрлі з яе ўсе сем вежаў, выкінулі абразы. З царквы зрабілі бровар. Не было здымкаў царквы з таго перыяду. Але аказалася, што нейкі салдат або афіцэр Вермахта, зайшоўшы ў Бягомль у пачатку ліпеня 1941 года, сфоткаў зачыненую царкву і вайсковую машыну каля яе агароджы.