ՇԱՀՈՒՄՅԱՆԻՍ
Իմ շողուն ԱՐև, Շահումյան իմ վառ,
Դու իմ մանկության հեքիաթի աշխարհ,
Փարվեմ լեռներիդ, սարերիդ զառ- վառ,
Իմ քաղցի օրրան, իմ հաց ու նշխար։
Ականջս միշտ էլ քո անուշ կանչին,
Գամ ու խառնվեմ գետիդ շառաչին,
Արտույտդ արտերում թող երգի անվերջ,
Կապույտով ներկվի տիեզերքդ պերճ։
Սիրուն հմայքովդ անվերջ հիանամ,
Բերք ու բարիքովդ մի կուշտ լիանամ,
Տաք կապույտովդ մի քիչ տաքանամ,
Վաղն ի՞նչ կլինի, ես ինչ իմանամ․․․
Սվետա․․․