Կգա ժամը, երբ մեր կյանքը
Լռության մեջ կչքվի,
Օրեր, ժամեր, անգամ ավել
Րոպեներ էլ չի տրվի:
Կգա ժամը, երբ մեր սիրտը
Ակնթարթում կանգ կառնի,
Բայց մեր հոգին` Աստված գիտի,
Թե ում բաժին կհասնի:
Կգա ժամը, կգա ժամը
Մեր բոլորիս վախճանի,
Բայց վախենամ, որ մահն անգամ
Դեռ ամենի վերջը չի:
Ամեն մի վերջ նոր սկիզբ ունի,
Բայց կա մի սկիզբ, որ վերջ չունի...
Ես խոսում եմ մեղքի մասին,
Մարդն իր մեղքից ու՞ր կփախչի:
Առյուծ կտրած շատ իշխաններ,
Թագավորներ, թալանչիներ,
Կեղտոտվում են
Ճերմակածին խղճի առաջ
Ու կուրորեն`
Գնում մեղքին դեմընդառաջ,
Մտածելով`
Մենք ենք տերը այս աշխարհի,
Մահից հետո
Մեղքն ի՞նչ է, որ չմոռացվի:
Խոսեք մարդիկ, մի պապանձվեք,
Խոսեք ես էլ հասկանամ,
Եվ միգուցե խղճիս առաջ,
Փոքր ինչ ես էլ կուրանամ...