АДАРКА-ПЛЯТКАРКА Кожны ведае Адарку, Што працуе ý нас паштаркай. У суседнiя тры вёскi Яна спраýна пошту носiць: I газеты, i журналы, I паштоýкi – iх нямала, Сумка поýная заýжды, I на цэлы дзень хады. Усё пра ýсiх Адарка знае, Падрабязна запытае: А цi сцельная карова, Гаспадыня цi здарова, I ý каго былi хаýтуры, I чые ý гародзе куры, Хто запiý i хто праспаý, I ý каго хто начаваý, Хто прадбаý сабе аýто, I дзiця чакае хто, Адным словам, усё пра ýсiх, I пра гэтых, i пра тых, Хто каго кiм абазваý, Як i што i дзе казаý. Бы сарока на хвасце, Усiм пра гэта данясе, Дасць карысныя парады, У каго з сям'ёй нялады. Абрастае плётак рой Падрабязнасцю такой, Што трымае, якi жах, Усiх вяскоýцаý на вушах
Быць хлебаробам Быць хлебаробамі – прызванне. Яно пад сілу не ўсім. І шмат патрэбна намаганняў, Каб колас буйна каласіў. Яно даецца тым вясковым, Адданым працы на зямлі, Хто разам з сонцам і з вясною Выводзіць тэхніку ў палі. Хто сіл і часу не шкадуе, Не копіць для сваіх патрэб, Каб шчодра адарыла ніва І на стале заўжды быў хлеб. Шчыруюць сціплыя героі За днямі дні, за годам год І не чакаюць ні спакою І ніякіх узнагарод. Кал дажджом адорыць неба І выдасца спрыяльным год, То ураджай багаты хлеба Вышэй усіх узнагарод. Люблю ўсмешкі на іх тварах І гул камбайнаў на палях І неба чыстае, без хмараў І непаўторны хлеба пах. Жнівень 2021
Мы людзі Мы, людзі з табою, мы людзі, Забудзьма усё благое. І горачы ў сэрцы не будзе, Застанецца нам дарагое. Навошта жыццё марнуем На плёткі, на пустаслоўе, Помсту за крыўду гатуем? А нам бы да ўсіх з любоўю. А нам бы болей спагады І шчырага добрага слова, Якому заўсёды рады. У жыцці дабрыня аснова. Зайздрасці не тым, хто ў палацах. Сапраўдных герояў багата, З любоўю рабі сваю працу, І кожны твой дзень стане святам. Давайце ва ўсім з любоўю І радасці болей прыбудзе, Моцнага ўсім здароўя І шчасця вам, добрыя людзі. 2023 г.
Час лечыць раны Ён не паспеў пабыць салдатам, У войску не служыў. Саджаў ён дрэвы каля хаты, Дзе разам з бацькам жыў. Каму задаць пытанне можна: За што ў нашы дні Чакаў яго снарад варожы З часоў былой вайны? Непрадказальна, недарэчы І сэнс не зразумець - У разгар забаў сваіх хлапечых Асуджаны на смерць. Страт, што нанесла ліхалецце Усіх тых не злічыць. У Беларусі кожны трэці У зямлі з вайны ляжыць. Зямелька наша зліта густа Крывёй барацьбітоў, Слязьмі гаручымі памыта Матуль, сірот, удоў. Час паступова лечыць раны І глушыцца бяда, Як даннасць мір нам дараваны, А хлопца так шкада… Жнівень 2021
Пра амёбу і карася Уявіце сабе проста Тут была калісці вёска. Пеўні раніцой крычалі, На папас кароў збіралі, Раслі гусі, індыкі І вішчалі парсюкі. І кіпела тут жыццё: Дзе падзелася ўсё? Зараз змены адбыліся, Дзве хаціны засталіся. Людзям век свой дажываці Па адным у кожнай хаце. Дзед Якім жыве ў адной, Баба Міла ў другой. Бабылём Якім увесь век, Хоць някепскі чалавек. Міла – дзеваю старою. Можа ж здарыцца такое. Аўталаўка па сярэдах Дастаўляе ўсё, што трэба, Пенсію дамоў нясуць, Дактары агляд вядуць. Дзякуй богу, добра ўсё. Ці не райскае жыццё? Але ж, як не сумаваці, Слова некаму сказаці. Іх бацькі, што паўміралі, Між сабой варагавалі Усё жыцце, як жывы былі, За што самі ўжо забылі