ՀԱՅԱՑՔ ԴԵՊԻ ԱԲՈՒԼ
Աբուլս կրկին սպիտակ է դարձել,
Ծերունու նման մազերն է ճերմակել,
Կանգնած մի հսկա իր տան գլխին,
Հայացքն է սառել Ջավախք աշխարհին:
Շատերն եկան ու շատերն անցան,
Իսկ այս հսկան միշտ նույն տեղում մնաց,
Լեռների գրկում իր քաջ եղբայրներով,
Մնաց նա պաշտպան այս հողին ԴԱՐԵՐՈՎ:
Փոքրիկ բնօրրան,հայոց հողում,
Նաիրյան երկիր լեռների գրկում,
Այս լեռն է ահա,կրակն Ջավախքի,
Հավերժի լույսն Մայր Հայաստանի:
Ջավախքիս համար ԱՐԱՐԱՏ դարձած,
Նրա զավկն ես կարծես դու զարդարված,
Երկուսդ էլ հպարտ Հայության գլխին,
Եղեք պաշտպան Մայր Հայաստանին:
12.05.2024թ.