მეგრელი ვარ მეგრულ ვატარებ ზისხირს,
სულ არ მრცხვენია ლ-ს რომ ვარბილებ,
მდაბიო ცინიზმს ვორწყექ და მიკვირს,
ქართველობაში იქნებ დამიდგეთ!
მიყვარს კოლხური ეს ჩემი დიხა
თვით ოჯალეშის მშობელი დედა,
ქართველს მიწუნებ თეჯგუა ვინ ხარ,
სისხლი მაქვს სუფთა მე შენზე მეტად...
ჩემს ოდიშს როგორ გადავცვლი შხვაშა,
მაშ სისხლი ჩემი დაშრეს ძარღვებში,
როს დავივიწყო ჩქიმ დიდაში ნანა
მაშ გამიცუდდეს ძალა მკლავებში...
მე ყველა კოლხის სულს ქუგუალე,
ვისაც სამშობლო კუთხიდან უყვარს,
ეს ჩემი გული ჯიმა თეჯგუა რე,
შენი არ ვიცი სხვა რითი სუნთქავს...
ეგრისმა სკუა დმბადა მისი
და სიამაყე მაწვება ყელში,
არ მრცხვენია და ვამიღუ შიში,
მეგრელი ვართქო არ ვამბობ ხვნეშით!
ყველაზე მწარე გაკვეთილი ცხოვრებაში ისაა, როდესაც ვგრძნობთ რომ შეცდ-ომა დავუშვით((ეჰ))თუმცა ესსაბაბს არ გვაძლევს, მომავალზე ხელი ჩავიქ-ნიოთ და იმ გრძნობაზე უარი ვთქვათ.შინაგანი სამყარო თვალებში, სიტყვებსადა ქცევებშიიკითხება...სიყვარულია, როცა ფიქრობ, “უნდა შეიყვარო ადამიან-ის სული ისე, რომ სხეულს არც კიიყო შეხებული. ყველაზე დიდი ბედნიერება იმ სხეულთან შეხებაა, რომლის სულიც სიგიჟემდეგიყვარს”.იმედი არ უნდაადაკარგოთ ! :/ უნდა იბრძოლოთ თუმართლაგიყვართ.ნამდვილი სიყვარულიადამიანს კი არ აბრმავებს არამედ უარყოფით და ბოროტ თვისებებს ფარავს, რაც თითოეულჩვენგანშია და დადებით თვისებებს აღვიძებს…რთულია ძალაინ რთულია მეგობრობა როცა ძალიან გიყავრს! :(( --->ბევრჯერ ვყოფილვარ შეყავრებული მყოლია ბერვი ვითომ ლო
იქნებ მოხვიდე,იქნებ ატირდე იქნებ ცალ ხელში გეჭიროს ვარდი,იქნება მიხვდე იქნება იგრძნო რა უზომოდ და გიჟურად მწამდი დღეეს კი წავედი მიწიდან ცამდის,დგეს მე აგარ ვარ ვისაც უყვარდი ვინც გეტრბოდა და შენს გულს უკლავდი,ის მოკვდა დგესა ავიდა ცამდისს იქნებაა ცრემლითთ დამანო მიწააა იქნებააა მიხვდე შენთის რადღირდააა იქნება სევდამ შეგიპყროსსს ! მიხვდე რატომ მიეცი ნება წასვლისაააა ,რატომ გაუშვიოო რომ გკითხააააავს ვინმე . იქნება თვალები დაბლა დახაროო დაიცოქო და ცხელი ცრემლი საფლავზეეეე გადმომაყაროო -____ წასვლის ერთი სიტყვა მითხარიიიი ისეთი მეც რომ მადინოოოს ცრემლი ეს სიტყვა იყოს მე შენ მიყავრდი რად მოკვდა ღმმმერთო დღეს ჩემი ბედიი...როცა მოვკვდები ცრემლს არაგთხოვთ ნუუ დამივიწყებთ არავარ გირსი ოგონდ საფლ