Ա՜խ, այս Մասիսը,
Որից փափկո՜ւմ են սրտերը բոլոր,
Երբ ինքը... քա՛ր է։
Որ ջերմացնո՜ւմ է սրտերը մոլոր,
Երբ ինքը... սա՛ռն է։
Որ աշխարհներից հեռավոր-հեռու,
Բոլոր հայերին այստե՜ղ է բերում
Երբ ինքն... այստե՜ղ չէ։
Միաբանության քարո՜զ է կարդում
Աշխարհում ցրված հայերին անտուն
Երբ որ... կիսվա՜ծ է։
Որ մեծ սիրո պես,
Ոչ հեռանո՛ւմ է,
Ոչ էլ գալի՜ս է...
Ախ, այս Մասիսը...
Գևորգ Էմին