Պատանի սիրտս բաժակ էր բյուրեղ,
Որ լցվեց մի օր գինով աչքերիդ,
Ու ես այն գինով հարբած, խելահեղ
Քո ոտքերն ընկա դարցա գերիդ։
Բայց դու փշրեցիր իմ սիրտը մատաղ,
Ախ' ,դու փշրեցիր գավաթն իմ սրտի,
Թափվեց իմ գինին.....արյունաշաղախ,
Ու ցնդեց պատրանքն, իմ կույր կարոտի։
Բացվեցին սրտիս աչքերը բոլոր,
Անցավ խելահեղ գինովությունս,
Կուչ եկավ խաբված իմսիրտը մոլոր,
Ամաչեց, որ քեզ նմանն էր ույնս։
Դու լոկ մի բաժակ էիր գինետան
Սիրուց գինին էր աչքերս կապում,
Ախ, ինչ լավ եղավ, որ փշրեցիր,
Քանզի քեզ այժմ քեզնով եմ չափում,
Քեզանով ինչպես լուսինը ' լույսով,
Որ լուսացել էր սիրուս արևով,
Քեզնով եմ չափում,
Ոչ թե ցնորքով իմ սիրահառաչ,
Որ իմ կույր սիրով աչքերս էր կապում,
Ինձ ծունկի բերում որպես սիրատանջ
Խափված աստծ