Г І М Н А Л Ь П Е Н Я Родная вёска мая дарагая, Як добра, што ты на свеце ёсць, Здаецца мне --твая зямля святая, І я, і ты на ёй не госць Людзей тваіх князі цанілі, Яны ў пашане ў іх былі, Бо ім з прылежнасцю служылі, За што ШЛЯХЕТСТВА тыя ім далі. Ішлі гады, часы міналі, Многа зменаў яны прыняслі, Саветы шляхту тваю не прызналі, Шляхту Альпеня судзіць пачалі Няхай міне маю вёску паморак, Жадаю жыць Альпеню без канца, Няхай не пустуе ніводзін падворак, І моладзь твая чаргою ідзе да вянца! Шаную цябе, мая ты малая Радзіма, Многа месца Альпеню ў сэрцы маім, Дык узрадзіся, Альпень наш, на дзіва, На радасць, на шчасце людзям