Ապրելուց քաղցր է մեռնել քեզ համար,
Զգալ որ դու կաս եւ լինել հեռու,
Երկրպագել քեզ առանց սիրվելու,
Երազել միշտ քեզ -լինել քեզ օտար...
Ստվերդ փնտրել ամեն տեղ, ուր խենթ
Հոգին կարող է թռիչքով չափել.
Անանցկարոտով անվերջ տառապել
Եւ լինել քեզնից բաժանված հավետ...
Ու գերեզմանու սեւ հողերի տակ
Զգալ,որ անցար եւ քեզ չկանչել,
Եւ ոչ մի հուշովսիրտդ չտանջել,
Ու չխռովելբերկրանքդ հստակ...
Միայն Տերյանըկարող էր իր սերը այսպիսիքնքշությամբ արտահայտել...
Սա ձեզ, սիրելի հայրենակիցներ,բանաստեղծության տոնի առթիվ։
Ժամանակ առ ժամանակ հիշենք մերադամանդյան խոսքը։