САБРНИНГ ШАРОФАТИ
Бир аёл пайғамбаримизнинг олдиларига келиб “Эрим менга хиёнат қилади, номахрам аёллар билан юради, мен норозиман. Ё, Аллохнинг Расули менга бир дуо беринг эримни ўзимга кайтарай” дебди.
Расулуллох с.а.в. “Эй, заифа мен сенга ўша дуони бераман бунинг эвазига сени бу дунёда қилган савоб амалларинг эрингга қилган хизматларингни савоблари Аллох ҳузурида яъни Арши Аълода қабул бўлмайди, шунга розимисан”.
Аёл: “Йўқ -мен сабр қиламан!” деб орқасига қайтиб кетибди.
Расулуллох с.а.в. ёнларидаги сахобаларга: “Бу аёл ҳар бир қилаётган сабри учун Жаннатда унинг учун биттадан қаср қурулаётганини билмайдида!” деган эканлар!.