Ўшанда 4-5 ёшлар чамасидаги қизалоқ бўлиб, боғчага қатнардим. Гуруҳимизда Сарингул исмли турк қизи ҳам бор эди. Онаси боғчада ишлагани учун талтайиб, нимжонроқ қизларни уришдан ҳам тоймас, энг ёмони ҳар доим ўйинчоқларнинг энг сарасини олиб қўярди. Ундан қўрқадиганлар сирасига мен ҳам кирардим. Бўйим узунлиги билан урушишга тобим йўқ, колаверса Сарингул ўта қўпол, тишлаган жойидан узадиганлар ҳилидан эди. Тўғрисини айтсам уни боғча опалар ҳам ёмон кўришар, сабаби қандай жанжал чиқмасин албатта Сарингулга бориб тақаларди.
Бир куни опамиз:
-Эртага рангли қогозлардан қирқиб арча безакларини ясаймиз, қайчи олиб келинглар,- деб тайинлади.
Эртасига, машғулот бошланмасидан аввал боғча опамизнинг сумкасидаги қайчи йўқолиб қолди. Мен эрталаб Сарингулнинг қўлида қайчи кўргандим, у боғча опамизники билан бир ҳил эди. Ўйланиб ҳам ўтирмай:
- Боғча опа қайчингизни Сарингул олган!- дедим.
Шу йўл билан кун бермас қиздан ўч олмокчи эдим. Боғча опа мени ёнларига чақирди.
-Қизим, ўз кўзинг билан кўрдингми олганини?
Мен Сарингулни қайчи олгани тугул, боғча опанинг сумкасига яқинлашганини ҳам кўрмагандим, аммо «Ха кўрдим» деб, ўғирлик сюжетини ичимдан тўқидим. Сарингул:
-Нимага туҳмат қиласан, мен ўғри эмасман!- деди, кўзларимга тик боқиб.
-Ўғрисан!
-Ахир бу қайчини кеча онам дўкондан олиб берди.
-Билмадим, мен кўрганимни айтяпман…
Ўша кун боғчада катта тўпалон бўлди. Сарингулни боғчамиз худудини супурувчи фаррош онасини чақиртиришди. У менга:
-Қизим бир ўзим олти болани боқяпман. Биламан, қизим шўх, тантиқ аммо ўғри эмас! Мен уларни халлол тарбиялаяпман. Жон болам тухмат қилма!
-Ўз кўзим билан кўрдим!
Ичимга шайтон кириб олганди гўё. Бир гапни тўтиқушдай такрорлар эканман, доим кеккайиб ҳеч кимга сўз бермайдиган жанжалкаш Сарингул бир бурда бўлиб, мунғайиб қолгани ҳам кўзимга кўринмасди. У қанчалик айбсиз эканини исотлашга ҳаракат қилмасин, ўч олиш мақсадида тошга айланган қалбимни юмшата олмади... Тарбиячилар она-болага эмас, яхши оиланинг фарзандига ишонишди. Чорасиз қолган онаси менга;
-Яхши иш қилмадинг, болам! - деди-ю, қизини етаклаб чиқиб кетди.
Шу воқеасидан сўнг уч-тўрт кун ўтиб боғча опам мени олдига чақирди.
-Сен унга тухмат қилган экансан.
-Нимага? Ахир…
-Қайчим уйда қолиб кетган экан.
- Нима?!
-Ха, аслида сен уни сумка титганини ҳам кўрмагансан, фақатгина қайчиларимизнинг бир хиллиги қизнинг бошига бало бўлди. Энди ундан ҳаммани олдида кечирим сўра!
Минг бир азоблар билан ундан кечиришини сўрадим. Шу кунлар ичида бутунлай бошқа одамга айланиб, ҳеч кимга гапирмай куйган қиз фақатгина бош ирғаб қўйди холос.
… Қайтар дунё деганлари ростда, ўзим ҳам ҳаётим давомида бир неча марта қуруқ тухматларга нишон бўлдим. Худди Сарингулдай мунғайиб, хақлигимни исботламоқчи бўлардим, аммо кимдир ишониб, кимлардир ишонмасди.
Ҳар сафар қўлимга қайчи олсам Сарингулни эслайман. Қизини етаклаганча мунғайиб чиқиб кетаётган онаси кўз ўнгимда намоён бўлади. Кани энди, уни топсаму йигирма етти йил олдинги беандишалигимга йигирма етти минг бор кечирим сўрасам... Афсуски бунинг иложи йўқ, улар уммон ортига кўчиб кетишган. Қўлимдаги бир парча темир юрак- бағримни қирқиб, қиймалаб ташлайди.
Мени кечир Сарингул!
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев