Մահանալուց հետո մարդիկ ուղղակի երկրից են գնում։ Նրանք մեզ շարունակում են սիրել երկնքից... Հարազատ մարդու կորուստը մեզ կիսատ է դարձնում։ Մի օր արթնանում ես ու զգում, որ ինչ-որ բան այն չէ, այնպես չէ, ինչպես երեկ։ Քեզ թվում է` հոգուցդ մի կտոր պոկվել ու գնացել է հեռու, որ դու էլ իր հետ չապրես, իրենով չապրես
կամ ուղղակի նրա համար, որ քեզ նեղություն չտա... Մեր սիրած մարդկանց կորստից հետո շատ բան չի փոխվում,
աշխարհում ամեն ինչ նույնն է մնում։ Ինչ-որ մի տեղ նույն պահին ճիչով նոր մարդ է լույս աշխարհ գալիս, ինչ-որ մի տեղ սիրահար զույգերն ամուսնական առաջին տանգոն են պարում... Ուղղակի երկրի վրայից մի մարդ է պակասում` իր բարի աչքերը թողնելով սրտիդ մեջ։ Դու միշտ կհիշես նրան, սկզբից ավելի շատ, քան հետո..