Предыдущая публикация
Այս խոսու՜ն ու ճարտար սերը,
Ես՝ աշխարհի սիրունից խռովածս,
Ո՞նց տեսա՜...
Քո՝ չասված, բայց ապրած բառերի հետևում,
Այս համա՜ռ ու ապրեցնող սերը,
Ես՝ աշխարհի ձայնի դեմ խլացածս,
Ո՜նց գտա՜...
Իմ վերքո՜տ ու կիսամեռ սրտի խորքերում,
Այս կարկաչու՜ն ու չաչանա՜կ սերը,
Դու՝ դավաճանության ցավով անցածդ,
Ինչպե՞ս սիրտ արիր, նորի՛ց սիրեցիր...
Ո՞նց չհավատանք, որ այս ամենը
Հեքիաթի նման տրվել էր Վերից,
Հասատագրվե՛լ Աստծո մեծ կամքով,
Ու հրամայվել... ի հեճուկ ցավի ապրե՛լ սրանով ...
Լիլիթ Աղասյան
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1