Назаранка Людміла Станіславаўна. Стоўбцы летам 1941 года. Помста народная. Цяжкім выпрабаваннем стаў пачатак вайны для жыхароў нашага горада. Смерці, гора, голад і разруха. Толькі на весну 1942 года палітычная сітуацыя ў прынёманскіх паселішчах рэзка змянілася. Страх, які нагналі акупанты на мясцовае насельніцтва не здолеў знішчыць у народзе яго годнасці. Зверскае абыходжанне з рускімі ваеннапалоннымі, масавая іх гібель, неапраўданыя ахвяры сярод мірнага насельніцтва, вываз родных і блізкіх у Германію выклікалі вялікае азлабленне супраць немцаў сярод стаўбчан. У выніку такой палітыкі германскіх уладаў да зыходу лета 1941 г. намеціўся радыкальны пералом у настроях жыхароў аку
Назаранка Людміла Станіславаўна.
СТОЎБЦЫ ЛЕТАМ 1941 г. Акупацыйны рэжым і першыя ахвяры.
У Стоўбцах немцы адразу пазабіралі ацалелыя будынкі людзей, школы пад казармы і свае службы. У сямігодцы па Ленінскай была салдацкая сталоўка, а ў будынку сучаснай гімназіі – камендатура. У будынку былой гміны (сёння міліцыі) размясцілі жандармерыю. У Рэдуце (клубе КОП, будынак не захаваўся)- зрабілі лазарэт . У калоніі ўжэнднікаў (на сучаснай вуліцы Камінтэрна) жылі немцы і працаваў зубны кабінет. Як сведчыць Л.А. Нупрык, сюды ж звозілі невядома адкуль усялякае адабранае ў людзей адзенне і абутак.
Шыран Т.І.:“Адразу пачалі на розныя работы выклікаць людзей. Як рабоў ганялі нас куд
Назаранка Людміла Станіславаўна
СТОЎБЦЫ ЛЕТАМ 1941 г.
Першыя месяцы акупацыі. Умовы выжывання.
Пасля 1939 года, гледзячы на адносіны да сябе новай савецкай улады, на тое, як самых цягавітых і разумных людзей, нажыўшых сваё багацце цяжкай працай, вывозяць у Сібір, як у мясцовыя “начальнікі” павыходзілі помслівыя лайдакі, летам 1941 г. жыхары Стоўбцоўшчыны аказаліся перад цяжкім выбарам. Змагацца з немцам, абараняючы не толькі радзіму, але і ненавісную ўладу? Гэта была крайняя пазіцыя. Яе заняла толькі нязначная меньшасць. Яны з гэтай думкай ішлі на службу да немцаў, ў паліцыю. Большасць жыхароў ставіла сабе а