ԳԻՏԵՄ...
Գիտե՜մ, գիտե՜մ,
Օրվա հացին կարոտ ապրել`
Մինչդեռ լա՛ցս զսպել գիտեմ,
Մարդկանց ցավով ապրել գիտեմ,
Նրանց վիշտը կիսել գիտեմ:
Հիվանդի հետ տնքալ գիտեմ`
Առողջի հետ ո՞վ չի ժպտա,
Աղքատի հետ, ա՜խ, երազել,
Սովածի հետ հացիս վերջին
Չոր պատառը կիսել գիտեմ`
Հարուստի հետ ո՞վ չի ցնծա:
Ծարավի հետ լեզուս հանած`
Անապատում վառվել գիտեմ,
Պանդուխտի տուն հյուր գնալուց
Հայրենիքից գոնե՜ մի բուռ
Գրպանիս մեջ հող կտանեմ`
Չէ՞ որ ես էլ մի պանդուխտ եմ:
Անտուն մարդուն տուն կբերեմ,
Թեև տունս տանիք չունի,
Թույլի համար ո´ւժ կլինեմ`
Հուժկուն ուժի պակաս չունի:
Ընկածներին ձեռք կմեկնեմ,
Կռնատներին ձեռք կլինեմ,
Որբին ամուր կփաթաթվեմ,
Հոգուս սե՜րը կնվիրեմ,
Եվ միգուցե միայն այդ ժամ`
Ես էլ սիրո պակասն առնեմ:
Անհավատին բ
Մի օր երբ հարբեմ,
Կկորցնեմ զգոնությունս։
Կխոսեմ չափից շատ.
Կանկեղծանամ...
Չի կարելիներս կարելի կդառնան,
Կզարմանաս,
Կժպտաս,
Չգիտե՜մ, միգուցե ցավե՛ս
Ճշմարտությունից։
Կամ չպատկերացնես այսչափ կարոտներ,
Սպասումներ,
Ցասումներ,
Սեր,
Ու չդիմանա՜ս
Ճշմարտությունից։
Գուցե դուրդ գա,
Գուցե դուրդ գա՞մ՝
Չգիտե՜մ...
Մոտենաս,
Ժպտաս ինձ,
Ու ասես,
Որ դա քեզ համար նորություն էլ չէր։
Օգտվես առիթից,
Պահը բաց չթողնես,
Սեփականացնես՝
Գրկես ինձ,
Շոյես,
Համբուրես,
Կամ դե' չգիտե՛մ
Ինձ քոնը դարձնես...
Մի օր երբ հարբեմ...
QO MASIN MTACELUC EL HASKACA, VOR KA MTACMUNQI MI DZEV, VOR ANANUN E DA.
ANNKARAGRELI U HACHELI MTACOXUTYAN MI DZEV E DA. QEZ SRTUMS GTNELUC HETO EL HASKACA, VOR KA MI GUYN, VOROV MARDIK BOLORN EN NERKVAC... SIRAGUYN EM NERKVEL U QEZANOTVEL EM. INDZ QO MEJ EM APRECREL U QEZ INDZANOTEL EM. QO ARAJ SEV HOGUS DRNER@ BACELOV HASKACA, VOR SER@ JNJUM E AMEN TESAKI MUT@ U LUSAVORUM... QEZ SIRELOV HASKACA, VOR SERN IRAKAN E U VOR AYN DU ES... QEZ SRTUMS APRECNELUC EL HASKACA, VOR BACI UT MOLORAKNER@, KA NAEV INNERORD@` SIRASHXARH@. AYNTEX, VORTEX SERN E TIRUM...
Եթէ տժգոյն մահու հրեշտակ
Անհուն ժպտով մ'իջնէ իմ դէմ…
Շոգիանան ցաւքս ու հոգիս,
Գիտցէ՛ք որ դեռ կենդանի եմ:
Եթէ սընարըս իմ տիպար
Մոմ մը վըտիտ ու մահադէմ
Ո՜հ, նըշուլէ ցուրտ ճառագայթ,
Գիտցէ՛ք որ դեռ կենդանի եմ:
Եթէ ճակտովս արտօսրազօծ
Զիս պատանի մէջ ցուրտ զերթ վէմ
Փաթթեն, դընեն սեւ դագաղը,
Գիտցէ՛ք որ դեռ կենդանի եմ:
Եթէ հընչէ տխուր կոչնակ,
Թրթռուն ծիղաղն մահու դժխեմ,
Դագաղս առնէ իր յամր քայլ,
Գիտցէ՛ք որ դեռ կենդանի եմ:
Եթէ մարդիկն այն մահերգակ,
Որք սեւ ունին եւ խոժոր դէմ՝
Համասըփռեն խունկ ու աղօթք,
Գիտցէ՛ք որ դեռ կենդանի եմ:
Եթ’ յարդարեն իմ հողակոյտ,
Եւ հեծեծմամբ ու սըգալէն
Իմ սիրելիքը բաժնըւին,
Գիտցէ՛ք որ դեռ կենդանի եմ:
Իսկ աննըշան եթէ մնայ
Երկրի մէկ խորշն հողակոյտն իմ,
Եւ յիշատակս ալ թառա