ԾՆՆԴԱՎԱՅՐՍ
Լոռվա սարերի գողտրիկ անկյունում`
Շուրջ չորս֊հինգ դար է, մի գյուղ է կենում ,
Որպես գյուղ, համայնք,բնակատեղի`
Շա՜տ հներից է մեր լեռնաշխարհի։
Լեռնաշղթաներ Բազում, Փամբակի
Գոտևորել են գյուղն իմ հայրենի,
Կանգնած է հպարտ Մեծ Պարնին վսեմ,
Ասացե՛ք, որքան նրանից խոսեմ։
Եվ դարեր ի վեր, մեր մեծ համայնքում`
Նախնյաց շիրիմներին ենք այցելում,
Լուռ խնկարկում ենք,հիշում ենք նրանց,
Ու խոնարհվում ենք սարին օրհնված։
Սարի լանջին լուռ նիրհում են
Նախնիները Մեծ Պարնիի,
Իսկ լանջն ի վեր մի ճանապարհ`
Մեզ տանում է փառքով անցյալ։
Մեծ Հայրենական նրանք մեկնեցին,
Իրենց կյանքերով` մեզ կյանք տվեցին,
Որ հայը ապրի, հայը շատանա`
Իր հայրենիքի պաշտպանը դառնա։
Իսկ եկեղեցին միշտ դռները բաց`
Աղոթք անողի պակաս չտեսա