Фарбы маёй радзімы
Мая Беларусь!
У цябе столькі фарбаў, калёраў,
Што вясёлкаю граюць, зімою і летам гараць.
Гэта сінія хвалі квітнеючых лёну прастораў
І блакітныя рэкі твае і азёрная гладзь.
Гэта - поле ў золаце спелай пшаніцы,
Гэта - колер зялёны палёў і лясоў.
Ды гаючыя срэбраныя крыніцы,
Што бруяцца, струменяць з-пад камянёў.
Белы колер бяроз, што стаяць пры дарозе,
Ды ў восень чырвоныя гронкі рабін.
І лілеі, што спяць на вадзе ў знямозе
Пад блакітным і чыстым небам тваім.
Па вясне , як навокал усё зацвітае
У ружовым убранні красуюць сады .
Парасоны зялёныя зноў раскрывае
Вербалоз над люстэркам вады.
Іван-чай пры дарозе ў кветках ружовых
Рассцілае абрус на п
Дома лепей
Вядома, кажуць нездарма:
- Там добра, дзе цябе няма!
І на Балі і ў Эміратах
Жывуць там людзі без турбот.
Багатыя жывуць у Штатах,
А на Канарах лета цэлы год.
І дзесьці ў крамах няма касы,
Ляжаць там танныя каўбасы.
Заходзіш, картку прылажыў
І гэтак хутка заплаціў.
Ёсць розныя дзівосы ў свеце!
Канешне, трэба ўбачыць іх,
Але як дома не прывецяць,
Гаворка родная там не гучыць.
А тут пазнаюць па гаворцы
Ты паляшук, ці магелёўца.
Сярод натоўпу Камароўкі
Пачуеш розныя гаворкі.
Паслухай, дружа, не спяшайся,
А лепш з кабетай павітайся.
Вам скажуць, што гуркі з-пад Пінска,
Клубніцаў чырвань з Лунінца.
За ноч прывезлі ўсё да Мінска,
Бяры, хутчэй ў прадаўца!
Дык, людцы, хай жа будзе добра