~ * ~ ნუ მაპატიებ შეშლილ ოცნებებს, ნურც ჩემს თვალებში გაფანტულ მზის სხივს, ნუ მაპატიებ ჩემს სიჯიუტეს, და ნურც ამ სტრიქონს შენ, რომ გულს გიხსნის. არ მაპატიო ის, რომ მიყვარხარ, რომ შენზე ფიქრით ვაპარებ ღიმილს, ბაგეს, რომელსაც მონატრებიხარ და საკოცნელად სიზმარში გიცდის. ვერ მაპატიებ მე ერთგულებას, შენთვის უსიტყვოდ ნათქვამი ფიცის, ვერ მაპატიებ შენ ჩემს სიგიჟეს, გისოსებს მიღმა სასჯელს, რომ იხდის, რადგან მე მაინც მოვალ შენამდე, გულზე დაგაბნევ მაისის მზის სხივს, სიზმრებს დავტოვებ და ცხადში მოვალ, მოვალ ქარივით შენთვის, რომ იბრძვის, მერე ბაგეზე დაგეკონები და დაგიკოცნი დაბნეულ ღიმილს. ბედნიერებას პეშვით მოგიტან, იმ გულთან ერთად სამოსს, რომ იცვლის. მე შენ ვერაფერს ვერ მაპატიებ, დრო არ დაგრჩება ამაზე ფ
და მარტოხელა მგელივით,
მივსდევ ცხოვრების ბილიკებს,
ბევრთან სიკეთე დავთესე, ვერ
მიხვდნენ, გამაქილიკეს.
წლებმა მხრებში ვერ მომხარა,
არ დავემსგავსე ტირიფებს,
ბევრმა ზურგს უკან, დამცინა, არ
ვიცი ვინ რას იფიქრებს..
ჩემი ცხოვრების წესი მაქვს, ამ
ქვეყნად ბევრი ვიარე,
შიმშილის აღმართიც ვნახე,
დაღმართიც ჩამოვიარე.
ფეხი არსად არ დამიცდა, თუმც
ვერ ვიშუშებ, იარებს.
სადაც სიყვარულს მიშლიდნენ, იქ
გამართულმა ვიარე.
შეცდომაც ბევრი დავუშვი, არც
ვმალავ და ვაღიარებ,
დრო და დრო, სული მტკივა და
გულში ჩუმადაც ვღრიალებ.
არვის დაკრულზე არ ვცეკვავ,
არვის ვუსურვებ სიავეს,
"ლეღვის ფოთლობას" არ
ვცდილობ, სულაც არა მგვრის
სიამეს.
მსურს, რომ სუყველას გეფეროთ,
გული სიკეთით ფრიალებს,
იმქვეყნად კარ
და მარტოხელა მგელივით,
მივსდევ ცხოვრების ბილიკებს,
ბევრთან სიკეთე დავთესე, ვერ
მიხვდნენ, გამაქილიკეს.
წლებმა მხრებში ვერ მომხარა,
არ დავემსგავსე ტირიფებს,
ბევრმა ზურგს უკან, დამცინა, არ
ვიცი ვინ რას იფიქრებს..
ჩემი ცხოვრების წესი მაქვს, ამ
ქვეყნად ბევრი ვიარე,
შიმშილის აღმართიც ვნახე,
დაღმართიც ჩამოვიარე.
ფეხი არსად არ დამიცდა, თუმც
ვერ ვიშუშებ, იარებს.
სადაც სიყვარულს მიშლიდნენ, იქ
გამართულმა ვიარე.
შეცდომაც ბევრი დავუშვი, არც
ვმალავ და ვაღიარებ,
დრო და დრო, სული მტკივა და
გულში ჩუმადაც ვღრიალებ.
არვის დაკრულზე არ ვცეკვავ,
არვის ვუსურვებ სიავეს,
"ლეღვის ფოთლობას" არ
ვცდილობ, სულაც არა მგვრის
სიამეს.
მსურს, რომ სუყველას გეფეროთ,
გული სიკეთით ფრიალებს,
იმქვეყნად კარ
[05.02.2018 21:13] ✵™ ™✵: ღმერთო ჩემო, რა კარგი იყავი... მარილიანი წყლის გემო ჰქონდა შენს ტუჩებს... ჩვენი სიყვარულიც უკიდეგანო ზღვას ჰგავდა. მერე კი ბინძურ ჭაობს დაემსგავსა. არც მეტი არც ნაკლები, ბინძურ ჭაობს... შენ მითხარი: „უჩემოდ კარგად იქნები“ ვეცადე, მაგრამ უშენოდ არაფერია კარგი... და საერთოდ, რა ცუდი სიტყვაა „უშენოდ“ ჩვენი სიყვარული ჭაობს ჰგავდა და რაც უფრო ვცდილობდი მისგან ამოსვლას მით მეტად ვეფლობოდი მასში... ცის „მოიისფრო“ ჰორიზონტი, წვიმები, ყავა და წითელი მარლბორო... როგორ მოგატყუო, როგორ დაგაბოლო, რომ კარგად ვარ... უშენოდ არაფერია კარგი ! ჩვენი სიყვარული უკიდეგანო ზღვას ჰგავდა, მერე კი ჭაობს დაემსგავსა, არც მეტი არც ნაკლები, ბინძურ ჭაობს... და